We staan aan het begin van een nieuw jaar. En laten we eerlijk zijn: we komen niet uit een rustig oud jaar. 2025 was geen jaar dat zich gemakkelijk laat samenvatten in een vrolijke Instagram-post. Het was een jaar van oorlog en oorlogsdreiging. Van schreeuwende meningen en stille angsten. Van polarisatie, waarin mensen elkaar niet meer proberen te begrijpen, maar vooral proberen te verslaan. Van onzekerheid over de toekomst: over vrede, over vrijheid, over waarheid. En misschien merkte je dat niet alleen op het wereldtoneel, maar ook dichterbij. Velen voelen het: de wereld lijkt wankel. Juist daarom begin ik niet met een goedkoop ‘het komt allemaal wel goed’-praatje. Christelijk geloof is geen slaapmiddel voor de ziel. Christelijk geloof is een wakker-makend geloof.
Er bestaat een misverstand over hoop. Veel mensen denken
dat hoop hetzelfde is als positief denken. Alsof hoop betekent dat je je ogen
sluit voor het kwaad en zegt: Ach, zo erg zal het wel niet zijn. Maar dat is
geen hoop. Dat is ontkenning. Christenen zijn juist mensen die het kwaad
serieus nemen. Wij geloven niet dat de wereld vanzelf beter wordt. Wij geloven
zelfs dat de mens - hoe slim, creatief en goedbedoelend ook - het kwaad niet
zelf kan oplossen. Dat klinkt misschien somber, dat is precies waarom
christelijke hoop zo sterk is.
Onze hoop hangt niet af van: politieke stabiliteit,
economische groei, culturele trends, en ook niet of of ‘ons kamp’ de meeste likes krijgt. Zou
het hier wel van afhangen, dan zou ik het nieuwe jaar somber inzien. Nee, onze
hoop hangt af van iets heel anders. Misschien voelde 2025 als een chaos. Alsof
alles uit de hand liep, alsof niemand nog echt de controle had. Maar het
christelijk geloof zegt iets dat tegelijk nederig en bevrijdend is: God is niet
in paniek. Het is niet voor niets dat de gevleugelde woorden van Jezus zijn:
Wees niet bang! Dat betekent niet dat Hij het kwaad goedkeurt. Het betekent ook
niet dat Hij afstandelijk toekijkt. Het betekent dat zelfs wanneer mensen
verkeerde keuzes maken - uit angst, machtshonger of trots - God zijn plan
doorzet.
Onze tijd zegt: “Je mag zijn wie/wat je wilt.” Dat
klinkt bevrijdend. Maar het kan ook verlammend zijn. Want als alles kan, wat is
dan werkelijk goed? En als niets vaststaat, waar bouw je dan je leven op? Het
christelijk geloof zegt iets onverwachts: Echte vrijheid is niet dat je alles
kunt kiezen, maar dat je voor het goede kiest. Dat werkt bevrijdend. Zoals een
gitarist pas vrij kan spelen nadat hij discipline heeft geleerd. Zoals een
voetballer pas vrij beweegt als hij de regels van het spel respecteert (en de
scheidsrechter). Zo zijn ook Gods geboden zijn geen gevangenis. Ze zijn de
routekaart van het leven. Ze wijzen je de weg naar de vreugde. Verwar echter de
kaart niet met het einddoel, de spelregels niet met het spelletje. Je kunt alle
spelregels perfect uit het hoofd kennen, als je niet bereid bent het spelletje
te spelen heb je er niks aan. Al ken je de hele catechismus en de bijbel uit
het hoofd, als je niet bereid bent er dagelijks naar te leven, dient het geen
enkel nut.
Je zou kunnen denken: Wat kan ik nou doen? De wereld is
groot. De problemen zijn immens. Maar hier komt een diep christelijke gedachte:
niets wat uit liefde wordt gedaan, is ooit klein. Elke keuze voor waarheid in
plaats van gemak. Elke daad van vergeving waar wraak logischer lijkt. Elke keer
dat je weigert iemand te reduceren tot een stereotype. De geschiedenis van Gods
Koninkrijk wordt niet geschreven door luidruchtige helden alleen, maar door
trouwe mensen in het verborgene. Misschien verandert jouw trouw geen
wereldkaart. Maar het verandert wel een ziel. En dat telt in de eeuwigheid.
Christelijke hoop is geen abstract idee. Ze heeft een
gezicht. Het gezicht van iemand die leed, maar niet bitter werd. Die stierf,
maar niet verslagen bleef. Die opstond en zei: Het kwaad heeft niet het laatste
woord. Daarom kunnen christenen hoopvol zijn zonder blind te zijn. Moedig
zonder hard te worden. Standvastig zonder haat.
Dus wat betekent dit voor 2026? Niet dat het jaar
automatisch rustiger wordt. Niet dat spanningen ineens verdwijnen. Niet dat
geloven makkelijker wordt. Maar wel dit: Jij mag een teken van hoop zijn in een
wereld die gewend is aan wantrouwen. Jij mag waarheid spreken met liefde, in
plaats van liefde zonder waarheid of waarheid zonder liefde. Jij kunt het
verschil maken als je het appèl van Jezus ter harte neemt.
Maak van 2026 een Jaar des Heren 2026. God vraagt je niet
of je sterk genoeg bent. Hij vraagt of je bereid bent. Bereid om te vertrouwen.
Bereid om te groeien. Bereid om te hopen – tegen de stroom in. En dat is geen
zwakte. Dat is geloof. Als alles donker dreigt te worden, is dat altijd de
laatste strohalm. Zo is het altijd gegaan.
Zalig Nieuwjaar!
+Rob Mutsaerts