De podcast van dit weekend vindt u HIER
Todos todos todos?
Terwijl in België bisschoppen door een civiele rechtbank zijn veroordeeld tot schadevergoeding aan een vrouw die niet tot de diakenopleiding werd toegelaten en daarmee de scheiding Kerk en Staat werd genegeerd - de betreffende bisschoppen zijn overigens voorstander van wijding van vrouwen tot diaken - vindt in Duitsland het synodaal proces plaats met bisschoppen als pleitbezorgers voor aanpassing van kerkelijke standpunten aan de seculiere maatschappij, en pleiten in Nederland homopastores voor het erkennen van samenlevingsvormen die de Bijbel en kerkelijk leergezag expliciet zondig worden genoemd. In genoemde landen zijn de aantallen uitschrijvingen van de kerk niet te stuiten.
In Amerika voltrekt zich - net zoals in West Europa - ook een seculariseringsproces, terwijl aldaar geen synodaal proces gaande is, maar een Eucharistisch Congres. Dat is nogal een verschil. Hoe komt dat? In Amerika maakt men daadwerkelijk werk van de Nieuwe Evangelisatie. Daar komt bij dat het Amerikaanse episcopaat uit mannen bestaat die geïnspireerd zijn door paus Johannes Paulus II en paus Benedictus en er niet zozeer op uit zijn om het katholiek geloof opnieuw uit te vinden naar gelang de seculiere tijdgeest, zich daarbij beroepend op de mistige ‘geest van het Concilie’ zonder daarbij ooit te refereren aan een conciliedocument. In met name Duitsland en België negeert men de bijbels gefundeerde Traditie, terwijl het juist nodig is om deze Traditie in dialoog te laten treden met het huidige tijdsgewricht met als doel het denken - in lijn met de Traditie - verder te ontwikkelen en in dienst te stellen van de Nieuwe Evangelisatie. De eeuwige waarheden van het katholieke geloof inzichtelijk te maken met argumenten en een taalgebruik die deze tijd kan verstaan en mensen aldus bij Christus te brengen, ervan uitgaande dat de Goddelijke Openbaring voor alle tijden is. Waar men dit laatste miskent gaat men er doorgaans toe over de huidige normen en waarden in de plaats te stellen van de geopenbaarde waarheden. Je ziet dit in België gebeuren. Ook de Duitse Synodale Weg is een deconstructie van de Traditie in plaats van een voortzetting ervan.
Ondertussen groeien in Amerika de aantallen jongeren die bij voorkeur op zondag de traditionele Latijnse Mis vieren. Dat heeft niets te maken afwijzing van Vaticanum II zoals wel eens gesuggereerd wordt. Het is voor hen simpelweg geen item. Ze zijn niet nostalgisch, daar zijn ze te jong voor; ze zijn niet van vóór het Concilie, maar van na het concilie. Ze willen trouw zijn aan de Kerk en hebben een voorkeur voor de liturgie waar vooral het sacrale tot uiting komt. De Kerk kenmerkt zich door legitiem liturgisch pluralisme, gezien de verscheidenheid aan geoorloofde riten. Traditiones Custodes is onnodig hard en harteloos. Het hakt in op juist die ene rite die de Kerk 1500 jaar door de tijd heeft geloodst. Het wachten is op een volgend pontificaat die deze dwaling corrigeert. En dat zeg ik als overtuigd Novus Ordo bisschop.
Het blijft toch vreemd dat zo rücksichtlos opgetreden wordt tegen de Traditionele Latijnse Mis terwijl alle andere riten ongemoeid worden gelaten, en er in het geheel niet wordt opgetreden zelf niet tegen de allerergste misbruiken van de Novus Ordo. En dat terwijl de Novus Ordo parochies leeglopen en louter nog door pensionado’s bezocht worden, en de Tridentijnse missen doorgaans goed bevolkt worden door jong en oud. Kijk eens naar de jaarlijkse bedevaart van Parijs naar Chartres. Dit jaar waren het er meer dan 20.000, waaronder 15.000 jongeren! Rome ziet dat als een probleem. Als het al een probleem zou zijn, dan is het wel een luxe-probleem!
Inmiddels is er die andere pelgrimage in opkomst, pas ontstaan in 2021. Ook hier zijn het vooral jongeren die door moeilijk begaanbare gebieden naar het Spaanse heiligdom Covadonga pelgrimeren. Dit jaar waren het er al meer dan 2000. De plaatselijke (Oviedo) bisschop was opgetogen over de misintenties voor de paus en de Kerk. Maar Rome zag er weer een probleem in en verbood de slotmis in TLM-vorm (zoals de afgelopen drie jaar) te celebreren. Waar blijft paus Franciscus nu met zijn eerder dit jaar verschenen video-boodschap dat “een veelvoud aan charisma’s in de verschillende christelijke gemeenschappen een geschenk is”. Hij voegde er nog aan toe: “voor de verscheidenheid aan charisma’s in de Kerk moeten we niet bang zijn”. O ja, de slotmis mocht wel in het tentenkamp volgens de oude ritus gevierd worden, aldus het bericht uit Rome. Wat een kleinzielig vertoon. Ik heb zelf de Traditionele mis nooit gecelebreerd. Ik zie de traditionele jongeren ook ontspannen de Nieuwe Mis meevieren. Er is geen probleem. Hoe zit het nu met dat “Todos todos todos”? Kennelijk is iedereen welkom, behalve de traditionele jongeren. Tegen hen wordt gezegd: ‘Weg weg weg met jullie’. Waarom?!?
Er is nog iets opvallends. In 1972 richtte Agatha Christi zich in een brief tot paus Paulus VI. Zij hield een pleidooi om de Oude mis naast de nieuwe te handhaven. De brief was mede ondertekend door bekende katholieke en niet-katholieke kunstenaars en schrijvers, waaronder Graham Greene en Yehudi Benjamin. Niet zonder resultaat. De paus ondertekende een indult met als strekking dat de Oude Mis in Engeland en Wales geoorloofd blijft. De geschiedenis herhaalt zich nu. Bekende artiesten en persoonlijkheden houden nu een pleidooi voor het behoud van de Traditionele liturgie. Ook nu zijn de ondertekenaars katholieken en niet-katholieken, protestanten en zelfs aanhangers van niet-kerkelijke geloofsgemeenschappen, waaronder Andrew Lloyd Webber en Bianca Jagger. Of Mick haar visie deelt is niet bekend….
+Rob Mutsaerts
Hondenhemel?
De lezingen van zondag 30 juni gaan over onderwerpen die wij, Nederlanders, liever vermijden. De lezingen gaan over ziekte en dood. We doen ons best om ziekte en dood te vermijden. Dat is redelijk. Maar we zijn bang voor ziekte en dood. We doen ons best om er niet over te praten. Dat is niet redelijk. Dat is een ontkenning van de realiteit. We hebben het zo moeilijk met deze onderwerpen dat we verhalen hebben gecreëerd om de realiteit te verzachten. Als een baby sterft of een kind - zoals het 12-jarige dochtertje in het evangelie van deze zondag - sterft, zeggen we: "God wilde vast nog een engel bij Hem in de hemel”. Dit is niet waar. God vermoordt geen baby's en kleine kinderen omdat Hij nog wel een engel kon gebruiken. En bovendien is het hele idee dat mensen engelen worden na hun dood een verzinsel. Engelen zijn andere wezens dan mensen, inclusief dode mensen. Mensen worden geen engelen en engelen worden geen mensen. Ouders maken ook een grote fout als ze hun kinderen vertellen dat opa stierf omdat God wilde dat hij bij hem in de hemel zou zijn. Vaak is het gevolg dat een kind boos is op God omdat Hij opa heeft dood laten gaan.
Onze merkwaardige ideeën over de dood strekken zich zelfs uit tot onze huisdieren, van wie sommigen zeggen dat ze naar de hondenhemel, de kattenhemel of wat dies meer zij gaan. Een moeder bracht haar negenjarige zoontje op een dag naar me toe die meet een vraag zat die hem bezig hield sinds zijn konijn was gestorven. Hij vroeg: "Als mijn konijn naar de konijnenhemel gaat, kan een hond in de hondenhemel dan over het hek springen en hem achterna gaan?" Ik vertelde hem dat honden in de hemel niet achter konijntjes aanzitten. Wat ik had moeten zeggen is dat wezens die geen onsterfelijke ziel hebben geen leven na de dood hebben, maar een negenjarige kan dat soort redeneringen niet begrijpen.
Laten we eerlijk zijn, de meesten van ons kunnen het feit van de dood zelf niet begrijpen, dus schuiven we het allemaal op Gods schouders. "Het is Gods wil", zeggen we als iemand sterft. Nee, dat is niet zo. Zeggen dat het Gods wil is, is zeggen dat God slechte dingen doet. Dat is onzin. Had God een slechte dag? Hoe kunnen we dan tot enig begrip komen van het bestaan van ziekte en dood? Hoe kunnen we begrijpen waarom die arme vrouw in het evangelie jarenlang aan bloedingen leed, of waarom de dochter van Jaïrus moest sterven? Hoe kunnen we begrijpen waarom goede mensen die u en ik kennen vreselijk ziek zijn geworden of zijn gestorven? Misschien kunnen we deze vragen niet beantwoorden, maar we hebben het zeker mis als we de schuld op God afschuiven.
De schrijver van het Boek der Wijsheid maakt deze fout niet. Hij is ook niet bang om het te zeggen zoals het is, om de waarheid te zeggen. De lezingen begonnen vandaag met zijn woorden: "God heeft de dood niet gemaakt. Hij verheugt zich ook niet in de vernietiging van de levenden." Hij heeft alles gezond en goed gemaakt. Hij heeft de mens gevormd om onvergankelijk te zijn, gemaakt naar het beeld van zijn eigen natuur. Maar door de afgunst van de duivel kwam de dood de wereld binnen.
Dit is iets wat we niet willen horen. Ziekte en dood zijn het gevolg van de zonde. Meestal is dit niet het gevolg van de zonden van degene die ziek wordt of sterft, maar van de gevolgen van de zonde in de wereld. Het is verleidelijk om Adam en Eva de schuld te geven, maar zouden er oorlogen zijn als trots en andere zonden niet bestonden? Nee, er zou geen reden zijn voor oorlog. Maar deze zonden bestaan wel en goede mensen zoals Edith Stein en Anna Frank en de miljoenen onschuldige mensen die stierven tijdens de de vorige eeuw (Stalin, Hitler, Mao, Pol Pot) leden allemaal onder de gevolgen van deze zonden. Vraag jezelf eens af: "Zou mensenhandel bestaan als lust niet bestond? Zouden er SOA's zijn als mensen nooit met hun lichaam zondigden?
Is er dan hoop voor deze wereld? Ja, er is hoop. Er is hoop omdat Christus in deze wereld is. We hebben geleerd hoe Hij die vrouw genas en hoe Hij het dochtertje van Jaïrus tot leven wekte. We weten dat alleen Hij macht heeft over ziekte en dood. We zijn ervan overtuigd dat velen weer gezond zijn geworden door de directe tussenkomst van de Heer van het leven. En we weten ook dat zij die met hun leven in Hem geloven maar niet gezond worden, zij die sterven, in feite met Hem in leven blijven. Wij geloven in het geschenk van de opstanding van Christus. Hij gaf zijn leven aan hen die Hem aanvaarden, niet alleen met woorden maar met hun leven. Wij geloven in de doop, want in de doop hebben we het geestelijke leven van de Drie-eenheid ontvangen.
We houden uit alle macht vast aan Jezus Christus, omdat Hij de enige is die zin geeft aan de verwarrende realiteit van het leven. We vertrouwen onze doden toe aan de Heer, op zoek naar zijn barmhartigheid en medeleven en vragen Hem hen te belonen voor de goedheid van hun leven en hen te vergeven voor hun deelname aan de zonde. En we vragen de Heer om ons te helpen de wereld van haar slavernij aan de zonde te bevrijden door ons de moed te geven om de zonde in ons eigen leven te bestrijden. "God heeft de dood niet gemaakt". Hij heeft leven gemaakt, eeuwig leven. En ons is het geschenk van dit leven gegeven.
Spreken over zonde is geen bangmakerij. Als ouders hun kinderen wijzen op de gevaren van het verkeer, is dat niet om ze bang te maken voor het verkeer, maar om ze de realiteit onder ogen te laten zien. Ze zien niet graag dat hun kinderen gevaar lopen. Voor zonde geldt hetzelfde.
Pride-maand. Trots op wat?
Juni Pride-maand. Mag je ook trots zijn op je hetero-zijn? Dat lijkt mij tamelijk onzinnig, maar datzelfde geldt voor homo-pride. Hoewel men elk dogma afwijst en met name de R.K.Kerk met haar 10 geboden verkettert , hebben de Pride-activisten wel degelijk hun eigen 10 geboden:
1. Gij zult geen andere goden vereren dan jezelf.
2. Gij zult de regenboogvlag niet onteren.
3. Gij zult de Pride-maand vieren.
4. Gij zult de LGTBQ+ gemeenschap eren.
5. Gij zult niemand zijn zelfidentificatie ontnemen.
6. Gij zult niet over het traditionele huwelijk spreken.
7. Gij zult het gendersymbool eerbiedigen.
8. Gij zult je juiste persoonlijke voornaamwoorden hanteren.
9. Gij zult geen echte vrouw begeren.
10. Besef dat je geprivilegieerd bent en schaam je.
Ben er maar trots op, maar val mensen met gezond verstand er niet mee lastig.
+RM
De De-Humanisering van Europa
Bijgevoegde video is de lezing die Mgr. Mutsaerts afgelopen zaterdag heeft gehouden voor de Sint Nicolaas Academie in Amsterdam.
De titel: De De-Humanisering van Europa.
Interview InfoVaticana met bisschop Rob Mutsaerts.
- Het originele interview treft u hier aan: LINK
De vertaling hieronder.
Velen van u zullen Rob Mutsaerts, hulpbisschop van ‘s-Hertogenbosch (Nederland), al kennen. We hebben het op deze pagina's al verschillende keren over hem gehad.
Bisschop
Mutsaerts verdedigt de katholieke doctrine vanuit Noord-Europa onverschrokken
en moedig via zijn persoonlijke blog. In de afgelopen maanden heeft deze
Nederlandse bisschop stelling genomen tegen de Fiducia supplicans, bisschop
Strickland verdedigd, die een paar maanden geleden door paus Franciscus werd
ontslagen, en kritiek geuit op de ontwikkeling van de Synode van Synodaliteit.
Over
deze en andere kwesties heeft Mgr. Mutsaerts zich opnieuw uitgesproken in een
interview met InfoVaticana:
Vaticana:
We maken moeilijke tijden door binnen de kerk. Hoe zou u de tijden omschrijven
die de kerk nu doormaakt?
Bisschop Mutsaerts: De tijden zijn buitengewoon verwarrend. Een van de belangrijkste taken van de paus is het scheppen van helderheid daar waar onduidelijkheid heerst. Paus Franciscus is selectief in het beantwoorden van vragen (sommige ‘Dubia’ worden nimmer beantwoord, sommige terstond), en daar komt bij dat zijn antwoorden meer dan eens voor meerdere uitleg vatbaar, hetgeen verdeeldheid creëert. Denk aan Amoris Laetitia. Is het toegestaan dat iemand die niet in staat van genade is de H.Communie ontvangt? Het eenduidige antwoord van de Kerk is altijd een eenduidig ‘Nee’ geweest. Amoris Laetitia bevat veel uitspraken die door hun vaagheid of dubbelzinnigheid interpretaties mogelijk maken die in strijd zijn met het geloof of de moraal, of die een bewering suggereren die in strijd is met het geloof en de moraal.
V: uw blog heeft u zich heel duidelijk uitgesproken tegen de Fiducia supplians. Ziet u een mogelijkheid dat de kerk in de toekomst weer een stap in die richting zet?
M: Ook Fiducia Supplicans is problematisch. Kan een priester zondaars zegenen? Uiteraard. Kan hij zonde zegenen? Uiteraard niet. Het is op dit punt dat FS de mist ingaat. FS zegt dat homoseksuele verbintenissen gezegend kunnen worden. Dit is expliciet in strijd is met de leer van de Katholieke Kerk. FS is niet voor niets controversieel. Het helpt niet dat kardinaal Fernandez naar aanleiding van de kritiek een kunstmatig onderscheid maakt tussen een ‘stel’ en hun ‘verbintenis’. Het ‘homopaar’ zou je wel kunnen zegenen, maar hun ‘verbintenis’ niet, hetgeen onzinnig is. Immer het is een stelletje omdat zij een verbintenis zijn aangegaan is. Wat ook niet helpt is de uitspraak van paus Franciscus dat priesters in gevangenissen ook de grootste criminelen kunnen zegenen. Ja, dat klopt, maar we zegenen niet hun activiteiten. Ik kan dieven zegenen, maar niet hun activiteiten. Ik kan homoseksuelen zegenen, maar niet hun verbintenis.
Ik sluit niet uit dat paus Franciscus verdere
stappen zet in de door hem ingeslagen richting. Maar we weten ook dat daar waar
geen continuïteit is er een breuk is met de traditie. Dat hebben we in 2000
jaar niet eerder gezien. Een volgende paus zal het nodige te herstellen hebben.
Dat er sprake is van een breuk met de Traditie moge blijken uit de weerstand.
In 2000 jaar hebben we nog nooit meegemaakt dat zovelen - zelfs een heel
continent - zich verzetten tegen een pauselijke Verklaring.
V: Waarom denkt u dat het Vaticaan zo hard is voor bisschoppen als Strickland en dat er niets gebeurt met Duitsers die zich uitspreken tegen de katholieke leer en moraal?
M: ‘Todos, todos, todos’, aldus paus Franciscus: iedereen hoort erbij. Iedereen? Voor Traditionals wordt hardhandig een uitzondering gemaakt middels Traditiones Custodes. Ze worden ook uitgemaakt voor rigide en meer van dit soort fraaie termen. Pleit voor de TLM en je wordt hardhandig gecancelled. Een zachtmoedig man als bisschop Strickland is een van de vele voorbeelden. Duitse en Belgische bisschoppen die keer op keer pleiten voor verandering van de kerkelijke leer en moraal worden poeslief behandeld. Het tekent het huidige pontificaat.
V - Volgend jaar oktober wordt de Synode over Synodaliteit afgesloten. Denkt u dat daar iets goeds uit kan komen?
M: De Synode over Synodaliteit kabbelt maar voort. De vorige sessie die een volledige maand in beslag nam, heeft niets concreets opgeleverd. Het verslag van ruim 40 bladzijden is een aaneenschakeling van algemeenheden, wollig taalgebruik en mistige omschrijvingen over accompaniment and mensen die worstelen met hun biologische seksualiteit die niet zou overeenkomen met hun gender. Dat kan ook niet anders als er geen agenda is en alles bespreekbaar is en we alleen maar mogen luisteren. Ik verwacht dat de komende sessie eenzelfde resultaat oplevert.
V-De kerstening en het secularisme rukken in heel Europa op. Wat ziet u als de oplossing om Europa weer een katholiek continent te maken?
M: Chesterton beschrijft in The Everlasting Man de ‘Five deaths of the Faith’, de vijf momenten in de geschiedenis dat het Christendom gedoemd was te verdwijnen. Chesterton noemt (1) het Romeinse Rijk, (2) de tijd dat de Islamitische legers het Midden- Oosten en Noord- Afrika veroverden, (3) de Middeleeuwen toen het feodalisme verdween en de Renaissance opkwam, (4) de tijd dat de anciens regimes van Europa verdwenen en de turbulente tijden van de revoluties, en ten slotte (5) de 19de eeuw, de eeuw van Marx, Darwin, Nietzsche en Freud. Telkenmale werd de crisis gevolgd door een tijd van vernieuwing, een tijd van opleving. Telkenmale leek het geloof naar de haaien te gaan, maar telkens waren het de haaien die het niet overleefden. Telkenmale kwam de opleving totaal onverwacht. Ook nu lijkt de Kerk op zijn eind te lopen, maar dat zou wel eens anders uit kunnen pakken. Orthodoxie is doorgaans het antwoord geweest dat het herstel inluidde. Natuurlijk, er gaan altijd geluiden op die vragen om aanpassing aan de tijd. Dat moet de Kerk zeker doen, mits het geen aanpassing van het geloof impliceert. De oplossing is in ieder geval niet het lager leggen van de lat, het gemakkelijker maken, je neerleggen. De Kerk heeft altijd overleefd daar waar zij zichzelf bleef, door hervorming, zuivering, herbronning. Wellicht dat de financiële implosie meehelpt om terug te keren naar de kern.
Misschien staat de Kerk er helemaal niet zo slecht
voor. De Kerk heeft geen centrale positie in het maatschappelijke
machtsspectrum meer. De Kerk heeft geen macht meer. Kon een pastoor vroeger nog
een goed woordje doen om voor een parochiaan een plekje in het bejaardenhuis te
krijgen, die tijd is dus voorbij. En macht is ook niet iets dat we moeten
willen hebben. Jezus zelf was er al heel duidelijk in: “Jullie weten dat wereldse leiders hun tanden laten
zien, maar zo moet dat bij jullie niet zijn”. De Kerk is naar de marge van de
maatschappij geduwd. Dat lijkt mij een goede zaak. Volgens mij heeft in zijn
tijd St.Franciscus – die de evangelische armoede tot in al zijn consequenties
beleefde – voor meer bloei in de Kerk gezorgd, dan welke invloedrijke prelaat
dan ook. Zo heeft in onze tijd het uitermate dienstbare en belangeloze werk van
Moeder Teresa en haar zusters voor meer aandacht en goodwill voor Christus en
zijn Kerk gezorgd dan alle maatschappelijke invloed die de Kerk in de jaren van
het Rijke Roomse Leven had. De Kerk hoeft niet meer het belang te dienen van de
overheid of van de meerderheid. Ze hoeft dus niemand meer naar de mond te
praten. Ze kan op haar eigen tegendraadse wijze opkomen voor de machteloze,
voor de gemarginaliseerde, voor de gehandicapte, voor het ongeboren leven, voor
allen die geen stem hebben. De Kerk kan weer openstaan voor Jezus’
woord: “Jullie moeten niet heersen, maar dienstbaar zijn”.
De Kerk moet niet de rol van de koning spelen, eerder die van hofnar. We
vergeven het onvergeeflijke, we keren de wang toe aan de machtswellustelingen,
we houden vast aan standpunten omdat we erin geloven, wat het ook mag kosten.
De Kerk zal weer duidelijk kunnen maken waar het uiteindelijk allemaal om
draait: het zielenheil. Niets anders. De Kerk zal daardoor dichter bij het
evangelie komen te staan. En dat is winst. Dan zijn er groeikansen. Dat komt
ook de maatschappij ten goede. Immers de Schepper is redelijk en de schepping
zit redelijk in elkaar. Vandaar dat de Kerk altijd wetenschap en techniek
gestimuleerd heeft. Behandel de mensen zoals je wilt dat de mensen jou
behandelen, is een Bijbels principe. Dat komt de democratische rechtsstaat ten
goede.
V-Sommige bisschoppen en kardinalen beschuldigen anderen ervan verdeeldheid te zaaien binnen de Kerk of de paus aan te vallen omdat hij elementaire waarheden van het geloof verdedigt of omdat hij andere meningen verkondigt dan de paus. Maken zij zich schuldig aan het verbreken van de eenheid?
Al degenen die de waarheid van het geloof verdedigen of meningen verkondigen die afwijken van wat de paus zegt, zijn niet degenen die verdeeldheid zaaien. Men levert geen bijdrage aan de eenheid van de Kerk door te zwijgen. De ambiguïteit die spreekt uit de Vaticaanse berichten sticht verwarring. De geloofwaardigheid van de Kerk wordt daarmee op het spel gezet waardoor mensen het vertrouwen verliezen en sommigen moedeloos de Kerk verlaten. Het zijn deze mensen die we moeten bemoedigen en aansporen de Kerk nimmer te verlaten.
Die duivelse ambiguïteit (2)
Fiducia Supplicans - de omstreden Verklaring van het Dicasterie van de Geloofsleer - is vooral een laf document. Het weigert homo-praktijken als intrinsiek kwaad te benoemen.Het is inmiddels duidelijk dat Fiducia Supplicans niet gaat over een uitbreiding van de betekenis zegeningen, maar van een bewuste wijziging van wat zonde is. Bezwaren van talrijke bisschoppen, ja zelfs bisschoppenconferenties, honderden priesters en gelovigen worden arrogant weggewuifd.
FD legt ‘zegeningen’ zo uit dat het geen duidelijke betekenis meer heeft. Dat gebeurt vaker onder dit pontificaat. Als begrippen inhoudsloos worden laten ze zich gemakkelijk manipuleren. Noem een kind in de moederschoot geen kind, maar een klomp cellen, en je kunt ermee doen wat je wilt. Dan is abortus geen moord, maar een chirurgische ingreep. Geef ‘zegening’ een nieuwe betekenis, en je kunt er van alles mee doen. Het toverwoord dat dan gemakkelijk van stal wordt gehaald is ‘pastoraal’. Een formele zegen is niet toegestaan, aldus de Verklaring, maar een spontane zegen wel. Dat is pastoraal.
Hoe vaak wordt het woord ‘pastoraal’ gebruikt om het leergezag opzij te zetten, om de leer en het leven tegenover elkaar te zetten, om vervolgens het leven dat haaks staat op de doctrine goed te praten. Pastorale zorg is geen zielzorg meer; het is zielloos geworden. De doctrine wordt opzij gezet, het zijn immers maar woorden, het zegt niets over de werkelijke betekenis, zo redeneert men. Het nominalisme is terug van (nooit) weggeweest. Het subjectivisme en relativisme vieren hoogtij vandaag de dag op het Dicasterie van de `geloofsleer. ‘Dicasterie van Deconstructie’ zou een passender aanduiding zijn.
Waar dit toe leidt is voor mij duidelijk. In mijn land - Nederland - zette deze ontwikkeling in de jaren ‘60 in met een zogeheten ‘Pastoraal Concilie’. Alle doctrinaire begrippen werden uitgehold. Thomas van Aquino werd gecanceld, William van Ockham werd op de troon gezet. Ze noemden dit concilie “pastoraal”. Inmiddels is Nederland het meest geseculariseerde land ter wereld. Er was slechts één bisschop die zich verzette. Hij gaf echt om de zielen van de gelovigen. De rest zweeg. In Nederland is het vak ‘pastoraal-theologie’ uitgevonden. Maar het is geen wetenschap. Het wordt gebruikt om echte wetenschap te relativeren. Dat is precies wat paus Franciscus doet, dat is precies wat kardinaal Fernandez doet, dat is precies wat Fiducia Supplicans doet. Moraal wordt tegenover dogmatiek geplaatst. Dat is precies wat Amoris Laetitia deed.
Men vergeet één ding. Al deze toegevingen aan de seculiere cultuur hebben geen enkele aantrekkingskracht op jongeren. Liberale seminaries en congregaties zijn op sterven na dood. Het zijn juist de traditionele seminaries en congregaties die bloeien. Terwijl de Kerk in Nederland aan het infuus ligt (gemiddelde leeftijd kerkbezoekers is boven de 70 jaar), zie ik de bijeenkomsten van jongerengroepen groeien. Zij komen vaak uit atheïstische omgeving, maar zijn op zoek naar de waarheid. Via via komen ze bij de katholieke kerk uit, bij pastoors die gewoon katholiek zijn, die geen vage theorieën verkondigen, maar trouw zijn aan de Traditie. Waar gaat het verlangen van deze jongeren naar uit: naar de eucharistie, naar aanbidding, naar verdieping. Zij zijn het die het sacrament van de biecht herontdekt hebben. Het komt wel weer goed.
Misschien zijn de huidige ontwikkelingen in het Vaticaan wel een zegen. Nu komt duidelijk aan het licht hoe het er voorstaat in Rome, zodat ook een ommekeer mogelijk is. Kijk eens naar degenen met wie de paus zich omring. Met James Martin. Franciscus bevordert McElroy, de man die van mening is dat de Kerk haar leer omtrent sodomie - laten we het beestje maar gewoon bij de naam noemen - moet veranderen. Hij bevordert Hollerich tot kardinaal, Hollerich die van mening is dat de kerkelijke moraal omtrent seksualiteit wetenschappelijk en sociologisch verkeerd gefundeerd is. Hij schrijft aan zuster Jeannine Gramick dat hij haar New Ways Ministries steunt. Hij bevordert zijn Argentijnse vriend Fernandez tot kardinaal en tot hoofd van het Dicasterie van de Geloofsleer. Deze Fernandez heeft een pornografisch boek geschreven waarin hij onder meer beschrijft hoe een 16-jarig meisje een seksuele ervaring heeft met Jezus. Ook weidt hij enorm uit over orgasmes. En het is deze Fernandez die moet oordelen over het seksueel misbruik in de Kerk. Elke bisschop die er achter komt dat een van zijn priesters zo’n onsmakelijk boek heeft geschreven, zou deze meteen suspenderen. Paus Franciscus niet. Die ziet het probleem niet. Het is trouwens niet het enige pornografisch boek dat hij geschreven heeft. Hij zou het nu niet meer doen, zo zegt hij. Maar hij distantieert er zich geenszins van. En deze man is de auteur van Amoris Laetitia.
“Is de paus katholiek” was tot voor kort een retorische vraag. Tegenwoordig is het een vraag. Wat te doen? Aan dit pontificaat komt vanzelf een einde. Is hij de geldige paus? Ja. Moet u hem gehoorzamen? Nee. Blijf in de Kerk! Verlaat de Kerk niet! Het is de Kerk van Christus. Die Kerk is heilig. Het personeel niet.
+Rob Mutsaerts
Aux. Bisschop ‘s_Hertogenbosch
Twee koeien
De R.K. Kerk is geen NGO, ook geen goede doelen organisatie en ook geen politiek genootschap. Waarin verschilt het christendom nu eigenlijk van maatschappelijke en politieke systemen. Wellicht is dit nog het best uitgelegd aan de hand van 2 koeien.
- Socialisme: je hebt 2 koeien; de
regering pakt er 1 van je af en geeft die aan je buurman die er geen heeft.
- Communisme: je hebt 2 koeien, de
regering neemt ze allebei af en geeft je een beetje melk.
- Fascisme: je hebt 2 koeien, de
regering neemt ze allebei af en de melk kun je terugkopen.
- Nazisme: je hebt 2 koeien, de
regering neemt ze allebei af en schiet je vervolgens neer.
- Europese Gemeenschap: je hebt 2
koeien, de regering neemt ze af, ruimt er eentje, melkt de andere en giet de
melk vervolgens weg.
- Traditioneel kapitalisme: je hebt 2
koeien. Je wisselt er 1 voor een stier, je kweekt een hele kudde koeien,
verkoopt die en gaat rentenieren.
- Multinational: je hebt 2 koeien, je
verkoopt er 3 aan een dochteronderneming in Korea, je koopt die terug via een
stroman, zodat je de kosten van 5 kunt aftrekken van de belasting en voor 5
koeien subsidie aanvraagt bij Europa. Je verkoopt je 5 koeien plus 3 van je
dochteronderneming aan een Amerikaans fokbedrijf en wordt vervolgens op de
Amerikaanse veemarkt ontmaskerd, want je stallen staan leeg omdat je de eerste
2 koeien allang aan een abattoir had verkocht….
- Amerikaans systeem: je hebt 2
koeien, je verkoopt er 1 en dwingt de andere om melk te geven voor 3. Je bent
verbaasd als het beest dood neervalt.
- Engels systeem: je hebt 2 koeien. Ze
zijn alle 2 gek.
- Italiaans systeem: je hebt 2 koeien,
maar je weet even niet waarom…en nu ga je spaghetti eten.
- Russisch systeem: je hebt 2 koeien,
je telt ze en ontdekt dat het er 5 zijn, je telt nog een keer en ontdekt dat
het er 30 zijn, je telt opnieuw en het blijken er 17 te zijn. Je stopt met
tellen en opent je 4de fles wodka van deze ochtend.
- Frans systeem: je hebt 2 koeien en
ze zijn de belangrijkste van de wereld.
- Zwitsers systeem: je hebt 2000
koeien, maar geen enkele is van jou. Je verdient geld door ze voor een
‘onbekende’ buitenlander bij te houden.
- Indiaas systeem: je hebt 2
weldoorvoede koeien en je komt zelf om van de honger.
- Chinees systeem: je hebt 2 koeien,
300 mensen melken ze dagelijks. Je beweert dat er geen werkeloosheid is in je
land en laat de journalist die dit probeert te ontmaskeren executeren.
- Waals systeem: je hebt 1 koe. Je
gaat in staking omdat de Vlamingen er 2 hebben.
- Katholiek systeem: je hebt 2 koeien.
Je geeft ze beiden af.
- Vaticaan anno 2024: je hebt een koppeltje koeien. Maar we noemen het iets anders.
Repressieve progressieven
Gastpeper van Dwight Longenecker, pr.
Ik herinner me dat Richard Nixon werd gekozen en dat een verbijsterde, rijke democraat uit New York zei: ‘Hoe had hij kunnen winnen? Ik ken niemand die op hem heeft gestemd!” Het vat de houding van de elitaire progressieven samen, of ze nu in Washington, New York of Rome wonen.
De progressieven in de Kerk zijn enthousiast over ‘de synodale weg’, omdat ze werkelijk, eerlijk en écht geloven dat de meerderheid van de mensen denkt zoals zij – en het enige dat nodig is, is het opruimen van de belemmerende, aan de traditie gebonden, rigide conservatieven. Zodra de deuren wijd open staan en iedereen naar de stem van het volk kan luisteren, kan er vooruitgang worden geboekt. Ze geloven echt dat de meeste mensen denken zoals zij – in ieder geval de meeste goeddenkende mensen. En als ze nog niet op hun manier denken, zullen ze dat binnenkort wel doen, omdat hun ideologieën overduidelijk, manifest mooi, waar en goed zijn. Ze kunnen zich niet voorstellen dat er verstandige, intelligente, goed opgeleide en welbespraakte mensen zijn die het er eenvoudigweg niet mee eens zijn – en dat om weldoordachte, onderbouwde redenen.
Ze erkennen het bestaan van zulke mensen, maar zijn ervan overtuigd dat ze dom, onwetend, bekrompen en waarschijnlijk – om een bekende Engelsman te citeren – “neurotisch” zijn.
De blindheid van de progressieven dringt als een slechte walm binnen in elk aspect van het leven – niet alleen in de Kerk. In de politiek en de economie slagen ze er niet in om zich de lessen van de geschiedenis te herinneren – dat het marxisme altijd eindigt in geweld, decadentie en totale mislukking. In de academische wereld weigeren ze te erkennen dat hun ideologieën alleen ten uitvoer kunnen worden gelegd door pesterij, geweld en intimidatie van elke soort, en dat wanneer ze ten uitvoer worden gelegd, alles snel implodeert.
Wanneer progressieven worden geconfronteerd met het mislukken van hun slimme ideeën, komen ze tot de conclusie dat het probleem is dat ze hun programma’s niet effectief of grondig genoeg hebben geïmplementeerd. Wat nodig is, is méér van hun ideologieën en schitterende ideeën. Het is zoals een man die de benzinetank van zijn auto vult met sinaasappelsap, en als dat niet lukt, besluit dat er niet genoeg sinaasappelsap is, dus doet hij de ramen open en vult het interieur ook met sinaasappelsap.
Als hun manier van ‘luisteren’ naar de stem van het volk niet de gewenste resultaten oplevert, duwen ze hun ‘hervormingen’ toch door – met behulp van wetgeving, lobbyen, omkoping, emotionele en spirituele chantage en alle duistere kunsten die dat wel kunnen doen, als ze maar hun zin krijgen. We hebben dit ervaren toen de progressieve elitaire ideologen in de Kerk van Engeland de wijding van vrouwen aanmoedigden.
Als een stemming niet naar hun zin was, zeiden ze niet: “De Heilige Geest leidde ons door de stem van de mensen.” Ze zeiden: “We moeten wat harder werken en mensen meer pesten (ik bedoel overtuigen) zodat de stemming de volgende keer wel door zal gaan.”
We vernemen nu dat Fiducia Supplicans zonder enig echt overleg werd geschreven en afgekondigd. Edward Pentin meldt dat FS het resultaat was van de dubbelzinnige (en niet-goedgekeurde) delen van Amoris Laetitia. Toen de voorstellen van de dubieuze Synode over het Gezin niet door de noodzakelijke meerderheid werd goedgekeurd, gingen de ideologen door met het doorduwen van hun standpunten.
Met andere woorden: “Gebruik zoveel mogelijk de synodale manier om je eigen agenda te promoten, terwijl je doet alsof het de wil van het volk is, en als dat niet werkt, neem dan je toevlucht tot autocratische vormen van leiderschap.”
En zo is het altijd met progressieven. Doe zo lang mogelijk alsof je een “zorgzame, luisterende, democratische groep van goedbedoelende mensen bent die alleen maar het algemeen belang nastreeft” en als dat niet lukt, breng dan de knuppels, het repressieve regime, de wachttorens en de gedachtepolitie in stelling.
Abonneren op:
Posts (Atom)