Het nieuwe boekverbranden

Het nieuwe Boekverbranden.

Een grote meerderheid is nog altijd voorstander van Zwarte Piet (het percentage is het afgelopen jaar zelfs iets gestegen). Het argument dat dit fenomeen racistisch zou zijn delen ze niet. Je kunt je natuurlijk de vraag stellen of de meerderheid geen rekening zou moeten houden met de minderheid. Ja, dat moet ze. Maar inmiddels is de vraag eerder andersom: moet de minderheid rekening houden met de meerderheid. Ik merk steeds vaker dat de minderheid dat op geen enkele manier wenst te doen. Zwarte Piet moet en zal uit het straatbeeld verdwijnen, ongeacht wat voorstanders er van vinden. De meerderheid vindt ook de genderdiscussie onzinnig. Toch moet en zal het er bij iedereen ingepompt worden - tot aan rekenboekjes op de basisschool toe - dat degenen die daar voorzichtig enkele vraagtekens bij zetten aanzetten tot haat. Het grote euvel van onze tijd: politieke correctheid. Argumenteren is onmogelijk omdat meteen de discriminatie- of racismekaart getrokken wordt.

Kijk eens naar Facebook en Twitter. Niemand heeft op ze gestemd en toch is hun macht groter dan gekozen volksvertegenwoordigers. Facebook bepaalt of je op dit medium reclame mag maken voor de ongeautoriseerde biografie over Ahmed Aboutaleb. Facebook heeft er de ban over uitgesproken. Einde discussie. Biografieën over Hitler zijn overigens niet problematisch voor Facebook.

Digitale media hebben de weg gebaand voor ongekende mogelijkheden om met elkaar te communiceren en om elkaar te informeren. Maar er is een keerzijde. Op 29 maart dit jaar ging de film “Unplanned” in Amerika in première. Het vertelt het waargebeurde verhaal van Abby Johnson die geconfronteerd wordt met de gang van zaken in een abortuskliniek van Planned Parenthood (zie een eerdere Paarse Peper). Ze schrikt zich dood als ze ziet dat van het ongeboren kind het hoofd van de romp wordt getrokken. Bijna alle grote televisiezenders weigeren de advertentie voor deze film uit te zenden. Twitter besloot de pagina van Unplanned af te sluiten op de dag dat de film in première ging. Zowel Abby Johnson als degene die haar personage in de film speelt (Ashley Bratcher) werden door Twitter geblokkeerd. Ook Google deed de film in de ban: reclame voor de film werd geblokkeerd. Facebook was in deze overigens een positieve uitzondering.

De MPAA (de Amerikaanse Kijkwijzer) gaf de film de classificatie “R”, hetgeen aanduidt dat iedereen onder de 17 jaar de film alleen mag bekijken onder begeleiding van een volwassene. Hiermee geeft de Amerikaanse filmorganisatie ongewild aan dat abortus met fors geweld gepaard gaat. Duidelijk is dat het hier om een politieke aanduiding gaat. Als abortus niet meer is dan het afdrijven van een klompje cellen - zoals zo vaak beweerd wordt - waarom mogen jongelui van 16 jaar deze film dan alleen maar onder toezicht van hun ouders of verzorgers bekijken?

Hier is simpelweg sprake van censuur. Christenen adviseren doorgaans hun kroost om niet naar films met een R-classificatie te gaan vanwege naakt- en geweldscènes of anderszins verontrustende beelden. Maar op deze manier kun je dus ook al niet meer afgaan op de classificatie vanwege een politiek correct besluit om deze aanduiding aan een film te geven. De MPAA en de sociale media zijn de boekverbranders van onze tijd. Ze roepen zichzelf uit tot officier van Justitie en rechter en alles wat niet met hun oordeel strookt wordt ausradiert. Filmproducent Chuck Konzelman verwoordde het aldus: “They don’t suppress hatespeech, they suppress every speech they hate”. Het is natuurlijk bizar dat een vijftienjarig meisje zonder medeweten van haar ouders haar kind kan laten doden, maar dat datzelfde meisje niet naar een film over abortus mag gaan kijken buiten aanwezigheid van haar ouders.

Als er in een abattoir misstanden aan het licht gebracht worden door middel van geheime cameraopnamen, is iedereen ontzet over de beelden en blij dat het naar buiten gekomen is zoadat er aan de misstanden een einde kan komen. Als door middel van geheime cameraopnamen en geluidsfragmenten in een abortuskliniek aan het licht gebracht wordt hoe gruwelijk een kind aan zijn levenseinde komt, worden de beelden verboden en krijgt de journalist een hoge boete voor de negatieve reclame voor de kliniek. Deze week kreeg David Daleiden van de rechter te horen dat hij meer dan twee miljoen dollar aan schadevergoeding moet betalen aan Planned Parenthood, omdat hij aan het licht had gebracht dat de lichaamsdelen van geaborteerde baby’s door Planned Parenthood verkocht worden aan de farmaceutische industrie. Van nog levende baby’s wel te verstaan. Niet alleen Facebook, Google en Twitter, maar ook de officiële rechterlijke instanties laten zich leiden door politieke correctheid. Hoe is het eigenlijk met George Pell? En met het Vaticaan?

Het gidsland dat op sterven na dood is

Het gidsland dat op sterven na dood is.

In de middeleeuwen dwaalden mensen met hun mening dat het heiligschennis is wanneer een priester huwt. Toen kwam Luther....en hij huwde. Nu zijn we zover gekomen dat men het als heiligschennis beschouwt wanneer een priester niet huwt. 'Men kan toch geen goed priester zijn als men niet getrouwd is'. 'De mensen zullen iemand niet echt als zielzorger accepteren, enzovoort, als hij niet getrouwd is'. Klaarblijkelijk zegt men dat in dezelfde zin als waarin men van een dokter zegt dat 'de familie' het liefst een getrouwde man als dokter heeft. Zij zijn namelijk bang dat een vrijgezel een liederlijk mens is.

In de middeleeuwen correspondeerde het ongehuwd zijn dus met heiligheid. Nu is het ongehuwd zijn een reden om als liederlijk persoon te worden beschouwd, als iemand bij wie vrouw en dochter niet veilig zijn.

In de middeleeuwen had met het meest vertrouwen in een ongehuwde. Men meende in zijn ongehuwde staat een garantie te hebben. Dat is een redenering van de geest. Nu heeft men het meeste vertrouwen in een gehuwde. Dat is een redenering van het vlees.

Nee, bovenstaand is geen tekst van mij, maar van Sören Kierkegaard (X, 1 A 440). Ook hij leefde in een tijd (1833-1855) waarin alles opnieuw werd doordacht. Er blijkt wederom weinig nieuws onder de zon. In het slotdocument van de Amazonesynode wordt gepleit om viri probati - gehuwde mannen - tot het priesterambt toe te laten. En om vrouwen tot het diakenambt toe te laten. Kom eens een kijkje nemen in Nederland, waar dit soort zaken al lang praktijk zijn. Ik leef in een land waarin getrouwde mannen zich aan het altaar wagen, zich 'pastor' laten noemen en voorgaan in 'vieringen' waarbij de gemiddelde kerkganger het onderscheid met een H.Mis ontgaat. Natuurlijk hebben zij geen wijding ontvangen, natuurlijk hebben zij geen zending om op zondag 'voor te gaan', maar ondertussen hullen zij zich in liturgische gewaden die zich maar nauwelijks onderscheiden van priester- en diakengewaden. Ik leef in een land waarin vrouwen zich aan het altaar gewagen, zich 'pastor' laten noemen, liturgische kleding dragen die een wijding suggereren en de verkondiging voor hun rekening nemen,  en die verontwaardigd reageren als men hen tot de lekenstand rekent. Ik leef in een land waarin carnavalsmissen worden gevierd waarin polonaises worden gehouden, liederlijke liederen worden aangeheven en heel het kerkvolk dat geen enkel benul heeft van het sacrament de Heilige Communie opeist. Ik leef in een land waarin men meent dat de Kerk inmiddels ook het homohuwelijk erkent, omdat dergelijke 'huwelijksvieringen' gewoon plaatsvinden zonder dat er echt tegen opgetreden wordt. Ik leef in een land waar opstand uitbreekt als je ouders vertelt dat je hun kinderen ter voorbereiding op de Eerste H.Communie ook kennis laat maken met het sacrament van de biecht. Ik leef in een land dat zichzelf een gidsland acht. Ik leef in een land waarin men Vaticanum II niet zag als een poging om nieuwe wegen tot evangeliseren van de wereld te zoeken, maar om de Kerk te seculariseren. Dat is goed gelukt. Het resultaat?  De Kerk in Nederland is op sterven na dood. Nederland is inmiddels het meest geseculariseerde land ter wereld. Wat bezielt in Godsnaam de synodevaders om dit voorbeeld na te volgen?

Ik laat graag Kierkegaard nogmaals aan het woord.

"Het Nieuwe Testament als richtsnoer voor de christen is een soort historische merkwaardigheid geworden, zoiets als een reisgids voor een bepaald land waar intussen alles volkomen veranderd is. Een dergelijk boek kan voor reizigers in dat land geen enkel nut meer hebben. Terwijl men in een gemoedelijk café zit en een sigaartje rookt, leest men in de reisgids: 'Hier bevinden zich roversbenden die reizigers aanvallen en mishandelen hun toevlucht'. Maar er is geen roversbende meer, maar een gezellig café'. Het Nieuwe Testament is echter in onveranderlijke mate nog steeds het handboek voor christenen die het in deze wereld nog steeds zo zal vergaan als geschreven staat in het Nieuwe Testament. Men moet zich niet van de wijs laten brengen door lieden die andere ervaringen hebben met diezelfde wereld, lieden met boevenstreken in deze wereld met haar boevenstreken. Wat in deze wereld in grote mate voorkomt, namelijk geleuter, jammerlijkheid, middelmatigheid, enzovoort, enzovoort, komt in het Nieuwe Testament eigenlijk niet aan de orde. Aan geklets, kleinzieligheid en middelmatigheid gaat het radicaal voorbij".

11-11-2019

Pachamama

Pachamama

bijdrage van pastoor Mennen op fortesinfide.nl 

Naar aanleiding van de Amazonesynode zegt Mgr. de Korte in het KN dat er twee benaderingswijzen zijn: “Binnen de Kerk is er een synthetische lijn en een anti-synthetische lijn. Bij de synthetische lijn probeert men de waarheid, de goedheid en de schoonheid van de andere cultuur te integreren in de expressie van het geloof. Bij de anti-synthetische lijn wordt dat juist afgewezen.” Dan wordt er verder gezegd dat de Korte zelf van de  synthetische lijn is en zijn hulpbisschop van de anti-synthetische lijn.

Dit lijkt me, eerlijk gezegd, baarlijke nonsens. Het is helemaal niet zo simpel. De katholieke Kerk heeft bij de missionering altijd geprobeerd het ware, het goede en het schone van een te missioneren cultuur te integreren. Zo is in het begin al het christendom verbonden met Grieks-Romeinse beschaving en zo werd Kerk draagster van de unieke christelijke Westerse cultuur. Daarbij heeft de Kerk alle mooie dingen van de Grieks-Romeinse cultuur overgenomen: beeldende kunst, architectuur en grote filosofen zoals Plato en Aristoteles en die gekerstend maar tegelijk ook radicaal alle heidense elementen die niet met het christelijk geloof overeenkomen, afgewezen: zoals de ondergeschiktheid van de vrouw, abortus, kindermoord, liederlijke toneelspelen en bloederige gladiatorengevechten. De tempels werden langzamerhand omgevormd tot kerken maar niemand haalde het in zijn hoofd eerbied te hebben en te betuigen voor de Romeinse afgoden. Integendeel de eerste christenen stierven nog liever dan dat te doen. Heel de geschiedenis door hebben missionarissen van de bestaande cultuur opgenomen wat bij het evangelie paste en afgewezen wat ermee in strijd was. Dit is de echte synthetische lijn waartegen niemand in de Kerk bezwaar zal hebben, ook Mgr. Mutsaerts niet.

Voor het eerst in heel de kerkgeschiedenis wijkt nu het centrale gezag in de Kerk van deze synthetische benadering (normale inculturatie) af en verkondigt syncretistische (willekeurige vermenging van echt heidense elementen met christelijke) opvattingen. Het is niet zo dat een of andere verwarde bisschop of zomaar een overjarige bevrijdingstheoloog wat rare dingen op de Amazonesynode hebben gezegd, nee, het door de paus goedgekeurde werkdocument van de synode bevat allerlei syncretistische elementen: het begrip Moeder Aarde komt er al in voor; de Amazone wordt naast de Bijbel een vindplaats van theologie genoemd; we moeten meer oog krijgen voor het ecologisch belang van de Amazoonse geestenverering. Dit moet volgens het synodedocument en veel synodevaders opgenomen worden in het katholieke Amazoonse geloof. En dat ik hiermee geen onzin beweer, wordt bewezen in het hele Pachamama-gebeuren, waarbij onder het toeziend en goedkeurend oog van de paus (in 2000 jaar nog nooit vertoond) zich heidense rituelen afspelen in Vaticaanse tuinen rond godin Pachamama. Deze afgodische dame werd later plechtig in een processie met de paus de St.-Pieter ingedragen en ze kreeg een plaats in de synode-aula. Hoort dit bij de synthetische visie van Mgr. de Korte? Dat zal wel, want alleen daartegen richten zich de opmerkingen van zijn hulpbisschop, die volgens het KN anti-synthetisch is.

De godin in de St.-Pieter, foto (c) lifesitenews, Vatican News / video screen grab

Het gaat in deze hele kwestie niet over synthetisch of anti-synthetisch ofwel modern of ouderwets. Daar kunnen we discussie over voeren maar daar kunnen we allemaal wel mee leven. Het gaat hier om het katholieke geloof zelf. Op het hoogste niveau van de Kerk wordt er afgeweken van het katholieke geloof zelf. Voor dat op belangrijke punten afwijken van de  katholieke leer hebben wij in de Kerk een duidelijk woord: heresie of ketterij. Dat is een van de belangrijkste zonden tegen de Kerk. Het gezag in de Kerk is geroepen hiertegen op te treden zoals alle pausen en concilies in het verleden van de Kerk gedaan hebben. De huidige paus en “zijn” synodes doen dat niet. Ze bedrijven of bevorderen minstens bepaalde ketterijen, mede ook door bewust onduidelijke taalgebruik of het ventileren van tegengestelde meningen. Het Pachamama-gebeuren gaat verder dan ketterij: het is apostasie (geloofsafval) door in te stemmen met het aanbidden van afgoden wat op radicale wijze ingaat tegen het eerste gebod van de decaloog.

De bisschop zegt in het KN dat hij mij teruggefloten heeft omdat ik de paus een ketter noemde. Nou met dat terugfluiten valt het nogal mee: op een kapittelvergadering heeft hij mij gezegd, dat een dergelijke beschuldiging echt niet kon, en een einde maakte aan iedere dialoog. Nou weet ik niet welke “dialoog” men met ketters zou moeten voeren. Geconfronteerd met de constante leer van de Kerk kunnen ze instemmen of afwijzen. Als ze instemmen met de leer, is er niets aan de hand. Doen ze dat niet, dan zijn ze ketters. Bovendien heb ik in heel zijn pontificaat nog nergens gezien dat de paus tot een dialoog bereid is. De dubia-kardinalen wachten nog steeds…..

Het gaat trouwens steeds verder. De rol van de paus in het Pachamama-gebeuren zou mij ertoe kunnen verleiden een nog ernstiger kwalificatie dan “ketter” aan de paus te geven. Ik zal dat nu niet doen maar iedereen mag zijn eigen eerlijke conclusies trekken.

5 november 2019