Bisschop Mutsaerts schreef een aantal boeken, waarvan drie gratis te lezen zijn via deze pagina.
============================================
Gewoon over geloof
De Katholieke Kerk heeft een imagoprobleem. Dat ligt deels
aan de Kerk zelf, deels aan onwetendheid en onbegrip van de buitenwacht.
Volgens de auteur is de inhoud van het geloof dat de Kerk uitdraagt nog altijd
alle moeite waard. Geloof is niet iets voor dromers of geleerden. Het
christelijk geloof is niet een kwestie van onbegrijpelijke mysteries en
onmogelijke eisen. Het is niet iets bijzonders, maar juist iets heel gewoons.
Als je het nuchter beschouwd is Jezus bijzonder praktisch. Aan de hand van
komische situaties laat Mutsaerts zien dat de Bijbel weliswaar lang geleden
geschreven is, maar geenszins gedateerd is.
Mgr. Rob Mutsaerts prikt op een oorspronkelijke en verfrissende
manier door allerlei misvattingen die leven omtrent standpunten die de Kerk
inneemt over wetenschap, seks, goed en kwaad, Jezus en God, en toont de logica
van het katholiek denken. Hij neemt de lezer mee naar zijn eigen jeugd waar
voetbal en popmuziek een prominente plaats innemen. Over de toekomst van de
R.K.Kerk is hij verrassend optimistisch.
Het boek zal regelmatig irriteren maar, als je goed leest,
ook tot nadenken aanzetten. Veel clichés over orthodoxe katholieken die
doorgaans domweg als fundamentalisten worden weggezet, prikt hij met het nodige
enthousiasme door.
Anton C. Zijderveld
Mutsaerts’ nieuwste boek is een intrigerende mengeling van
autobiografische passages (vooral over voetbal en kokosmatten) en stevige (ik
zou haast zeggen: ouderwets-degelijke) catechese, gelardeerd met
cultuurtheologische doorkijkjes en leuke taalvondsten.
Frank Bosman
Waarom ben ik geen “katholiek”? Er is namelijk zo veel in
het boek van Mutsaerts wat ik kan onderschrijven. Wat hij zegt over ook mijn
favoriete auteur C.S. Lewis bijvoorbeeld. Wat hij zegt over Jean Valjean, de
hoofdfiguur uit Victor Hugo’s Les Misérables. Ook wanneer hij zegt “Je hoeft
geen fan van Wilders te zijn om te zien dat de hypocrisie van zijn
tegenstanders werkelijk stuitend is”. Ik heb genoten van zijn aanstekelijk
enthousiaste stijl van schrijven. Het is een boek dat vele lezers verdient.
Paul Cliteur
Recensie: Gewoon over Geloof
Nog nooit heb ik zo lang
moeten nadenken over een boek als dat van Rob Mutsaerts, Gewoon over Geloof. Zijn
vorige boek, Jezus kan niet voetballen is hier in ons dorp goed bevallen: er
werd om gevochten in de vormselgroep waar dochters Isabel en Sophie aan
deelnamen. Maar nu ligt er een heel ander boek.
Al aan het begin zegt de hulpbisschop dat
hij geen wetenschappelijk boek wil schrijven over de katholieke geloofsleer.
Wetenschappelijke benaderingen van het katholiek geloof vindt hij niet zo
effectief acht als een nuchtere uitleg over Jezus, die ‘hinderlijk praktisch’
is. Dat hij niet voor geleerden schrijft heeft een groot voordeel. Het is soms
onmogelijk om niet in schaterlachen uit te barsten. Dat doe ik hem helaas niet
na. De passages over de apostelen die, op Judas na, worden afgewezen door het
kerkbestuur, of over de tamboerijn spelende nudisten met paardenstaarten zijn
hilarisch. Ik bevond mij in een stiltecoupé toen ik deze fragmenten las. Verstoord vroeg een medereiziger waarom ik zo
moest lachen. ‘Om een boek van een bisschop’, antwoordde ik. De man keek mij
bevreemd aan en wekte te indruk ergens anders te willen gaan zitten, totdat ik
hem stukjes uit de passages voorlas. Einde stiltecoupé.
Maar ook al wil Mutsaerts geen boek
schrijven voor intellectuelen toch toont hij zich in zijn even luchtig als
doeltreffende opgetekende weerleggingen van misvattingen over het katholieke
geloof en de kerk behoorlijk belezen en meer van deze tijd dan uw columnist.
Onder andere in zijn ‘broodje paap’ gebruikt hij dragende gedachten uit werk
van C.S.Lewis, G.K. Chesterton, William Golding, uit films als The Truman show
of ook uit songs van Johnny Cash, John Lennon of Bruce Springsteen om aspecten
van de geloofsleer op eigentijdse wijze te verklaren. Daarbij hekelt hij soms
de hedendaagse liberale cultuur die in zijn idee een totalitair karakter heeft.
Maar hij is minstens zo stellig in zijn omschrijving van kindermisbruik door
geestelijken als criminele activiteit. IJzersterk vind ik de passages waarin
hij de implosie van het instituut kerk ziet als kans voor diezelfde kerk weer
dienstbaar te zijn, in plaats van te heersen.
Maar wat nu te denken van dit boek?
Toegegeven: soms zijn Bijbelpassages, bijvoorbeeld over Jezus in de tempel, wel
heel erg kort door de bocht aangewend om hedendaagse situaties in de kerk
kritisch te evalueren. Interpretatieleer (hermeneutiek) is een vak, dat niet
voor niets is uitgevonden. Maar dat neemt niet weg dat de hulpbisschop er in
slaagt geijkte ideeën over gelovigen en kerk met humor, ironie en
zelfverzekerdheid door te prikken en aspecten van de geloofsleer helder uiteen
te zetten. Daarom moet dit boek gelezen worden.
Dat ik zo lang moest nadenken over dit boek
hield verband met mijn neiging boeken in genres te willen ordenen. Uiteindelijk
wist ik het. In zijn inleiding schrijft de hulpbisschop dat zijn boek niet
apologetisch is (p. 22). Geloof hem niet. Hij doet precies wat apologeten als
Justinus de Martelaar in de tweede eeuw al deden. Vroegchristelijke apologeten
kenden de filosofische stromingen in hun tijd. Zij kenden hun klassieken. Het
was hun strategie eerst aan te sluiten bij de belevingswereld van de ‘heidense’
meerderheid door bijvoorbeeld gebruik te maken van begrippen die deze
meerderheid vertrouwd in de oren klonken. Maar vervolgens gaven zij deze
filosofische termen (zoals logos) een christelijke invulling om de
‘andersdenkenden’ te overtuigen van de kracht en redelijkheid van het
christelijke geloof. Dat deden zij soms op een manier die de haren te berge
deed rijzen. Maar zij deden dat ook met de nodige moed, omdat de christenen in
de tweede eeuw een absolute minderheid waren in het Romeinse rijk. Rob
Mutsaerts heeft veel van deze strategie opgestoken. Waar kennis van de
kerkvaders al niet goed voor is.
Ergens had ik meteen kunnen weten dat wij
met een begaafde apologeet te doen hebben in dit boek. De foto van de auteur op
de achterkant toont ons geen bisschop in vol ornaat maar een visser zonder
hengel, die op een steiger voor een bootje voor zich uit zit te kijken, zoals
iedere Nederlander wel eens doet. Hij ziet er niet uit als een christen, maar
wie hem leest weet wel beter. Zo pakte Justinus Martyr het ook aan. Justinus
verkondigde de christelijke leer, maar hij bleef wél gewoon zijn heidense
filosofenmantel dragen.
Paul van Geest
===========================================
En dan denk ik aan Brabant
De mensheid blijft hardnekkig richting moeras lopen. Het
vooruitgangsgeloof is weggeëbd. Je kunt daar somber van worden, cynisch, of
gelaten de ontwikkelingen aanschouwen. Rob Mutsaerts wijst op een andere
mogelijkheid: met hart, ziel en vooral ook verstand orthodox geloven, en dat
het liefst zonder te somberen en op gepaste tijden een en ander met een
glimlach en humor te aanschouwen. 'En dan denk ik aan Brabant...' gaat op basis
van argumenten de dialoog met de seculiere wereld aan en zoekt aanknopingspunten
in de hedendaagse cultuur om het gesprek aan te gaan en de relevantie van het
katholiek geloof voor onze tijd te duiden. Rob Mutsaerts (1958) heeft na het
voltooien van de rechtenstudie de seminarieopleiding doorlopen en ontving in
1993 de priesterwijding. Hij was o.m. zeven jaar pastoor in Millingen aan de
Rijn en eveneens zeven jaar pastoor in Heeze. In 2010 werd hij tot bisschop
gewijd en is sindsdien hulpbisschop van het bisdom 's-Hertogenbosch. Eerdere
werken van zijn hand zijn Jezus kan niet Voetballen (4e druk) en Gewoon over
Geloof (2e druk).
===========================================
Jezus kan niet voetballen
De onbevangenheid die eigen is aan kinderen is vaak een betere aanzet tot geloof dan het scherpzinnigste boek van de geleerdste professor. Kinderen verwonderen zich nog en hebben een fijn aanvoelingsvermogen.
De verhalen in dit boek gaan uit van de belevingswereld van kinderen van deze tijd. De voorvallen zijn alledaags en de personages zou je zo op straat tegen kunnen komen. Telkens is er een link met een Bijbelverhaal.
Als er iets is dat Jezus duidelijk heeft willen maken, dan is het wel dat God van mensen houdt, toen en nu. En tegen de mensen zegt Jezus, dat ze moeten worden als kinderen.
===========================================
NIEUW oktober 2023
Verschenen bij Uitgeverij De Blauwe tijger
Auteur: Rob Mutsaerts
Titel: Van Waarheid tot Woke
ISBN: 9789493262256
Verkrijgbaar bij elke boekhandel, bol.com, Amazon.nl
inhoudsopgave
Inleiding
Hoofdstuk 1. Het doel heiligt de middelen
Hoofdstuk 2: The return of Kafka
Hoofdstuk 3. Het normale wordt aangevallen
Hoofdstuk 4. Socrates. De godfather van alle filosofen
Hoofdstuk 5. Plato. Illusie versus realiteit
Hoofdstuk 6. Klimmen om af te dalen: de metafysica van Aristoteles
Hoofdstuk 7. Thomas van Aquino. Fides et ratio
Hoofdstuk 8. Descartes. Hoe weet je dat?
Hoofdstuk 9. Blaise Pascal. Wedden dat God bestaat
Hoofdstuk 10. De dystopische wereld van het marxisme
Hoofdstuk 11. G.K. Chesterton. Een ei is een ei
Hoofdstuk 12. C.S. Lewis. De natuurwet
Hoofdstuk 13. Cancelcultuur
Hoofdstuk 14. De keizer is naakt
Hoofdstuk 15. Argumenten
Hoofdstuk 16. Een weddenschap
Hoofdstuk 17. Noble savages
Hoofdstuk 18. Inquisitie
Er is een cultuurstrijd gaande waarin Woke suprematie opeist. Dat is niet zonder gevolgen. Censuur, anathe- ma’s, bedreigingen, vernieling, vandalisme van kunstwer- ken, pogingen tot taalkundige en historische revisie, media lynchcampagnes, fatwa’s en oproepen tot boycot op sociale netwerken. Het doel heiligt de middelen. Een elite bepaalt wanneer er sprake is van haatzaaien en dus ook wat gecanceld moet worden. Dat ondertussen de vrijheid van mening sneuvelt doet niet ter zake, want het doel heiligt de middelen. Een gesprek is niet mogelijk, want argumenten tellen niet. Het is de uiterste consequentie van het relativisme dat in onze tijd regeert. Inmiddels is ook wetenschap gecanceld. De waarheid was al gesneuveld. Dat heeft consequenties. Uiteindelijk leidt het tot dehumanisering van de mens. Het normale en voor de hand liggende wordt niet meer ge- zien. Het gezond verstand is geen gemeengoed meer: niets is meer vanzelfsprekend, de natuur der dingen wordt niet meer onderkend.
Bestaat dat dan? Bestaat er zoiets als waarheid die voor iedereen en altijd geldt? Als niets waar is, valt er ook nergens over te praten. Als niets waar is, zijn argumenten waarde- loos. De vraag naar de waarheid is een filosofische vraag. Filosofen hebben daar zinnige dingen over te zeggen. De klassieke filosofen hebben de tand des tijds doorstaan. Dat is niet voor niets, mij dunkt. Onze westerse cultuur is gebouwd op het fundament van Athene en Jeruzalem, op de rede en de religie. Beiden gaan uit van objectiviteit. Voor zo- wel Socrates als Jezus is waarheid objectief en universeel. Democratie en mensenrechten zijn er de vruchten van. Dat is de cultuur die nu sterft met wantrouwen en het ontbreken van consensus als gevolg. Nominalisme voert de boventoon; metafysica heeft afgedaan. Normen en waarden hebben geen ijkpunt meer. Het universum is een kwestie van toeval en niet van een scheppende geest die er een bedoeling mee heeft. Voor zowel Augustinus als Sartre is het ‘God of niets’. Het christendom, met name de Rooms Katholieke Kerk, is het voornaamste doelwit van Woke. Zij houdt immers vast aan een objectieve geopenbaarde waarheid, gebaseerd op historische getuigen, ook al houdt Rome zich momenteel erg op de vlakte. Zij overleeft al 2000 jaar alle crises. Dat zal zij ook nu doen.
Ideeën hebben consequenties. Woke doet zich voor als een stroming die strijdt voor rechtvaardigheid, maar Woke is ideologie, het is een religie zonder nederigheid en barm- hartigheid. De wereld van Woke is de dystopische wereld van Marx en Kafka. Maar de Woke-keizer is naakt, maar niemand die er iets van zegt. Totdat er dat jongetje komt die het gewoon zegt. Er komt een tijd dat de absurditeit niet meer te ontkennen valt.
+Rob Mutsaerts
blijf op de hoogte!
