De De-Humanisering van Europa

Bijgevoegde video is de lezing die Mgr. Mutsaerts afgelopen zaterdag heeft gehouden voor de Sint Nicolaas Academie in Amsterdam. 

De titel: De De-Humanisering van Europa.

Interview InfoVaticana met bisschop Rob Mutsaerts.

-     Het originele interview treft u hier aan: LINK

 

De vertaling hieronder.

Velen van u zullen Rob Mutsaerts, hulpbisschop van ‘s-Hertogenbosch (Nederland), al kennen. We hebben het op deze pagina's al verschillende keren over hem gehad.

Bisschop Mutsaerts verdedigt de katholieke doctrine vanuit Noord-Europa onverschrokken en moedig via zijn persoonlijke blog. In de afgelopen maanden heeft deze Nederlandse bisschop stelling genomen tegen de Fiducia supplicans, bisschop Strickland verdedigd, die een paar maanden geleden door paus Franciscus werd ontslagen, en kritiek geuit op de ontwikkeling van de Synode van Synodaliteit.

Over deze en andere kwesties heeft Mgr. Mutsaerts zich opnieuw uitgesproken in een interview met InfoVaticana:

 

Vaticana: We maken moeilijke tijden door binnen de kerk. Hoe zou u de tijden omschrijven die de kerk nu doormaakt?

Bisschop Mutsaerts: De tijden zijn buitengewoon verwarrend. Een van de belangrijkste taken van de paus is het scheppen van helderheid daar waar onduidelijkheid heerst. Paus Franciscus is selectief in het beantwoorden van vragen (sommige ‘Dubia’ worden nimmer beantwoord, sommige terstond), en daar komt bij dat zijn antwoorden meer dan eens voor meerdere uitleg vatbaar, hetgeen verdeeldheid creëert. Denk aan Amoris Laetitia. Is het toegestaan dat iemand die niet in staat van genade is de H.Communie ontvangt? Het eenduidige antwoord van de Kerk is altijd een eenduidig ‘Nee’ geweest. Amoris Laetitia bevat veel uitspraken die door hun vaagheid of dubbelzinnigheid interpretaties mogelijk maken die in strijd zijn met het geloof of de moraal, of die een bewering suggereren die in strijd is met het geloof en de moraal.

V: uw blog heeft u zich heel duidelijk uitgesproken tegen de Fiducia supplians. Ziet u een mogelijkheid dat de kerk in de toekomst weer een stap in die richting zet?

M: Ook Fiducia Supplicans is problematisch. Kan een priester zondaars zegenen? Uiteraard. Kan hij zonde zegenen? Uiteraard niet. Het is op dit punt dat FS de mist ingaat. FS zegt dat homoseksuele verbintenissen gezegend kunnen worden. Dit is expliciet in strijd is met de leer van de Katholieke Kerk. FS is niet voor niets controversieel. Het helpt niet dat kardinaal Fernandez naar aanleiding van de kritiek een kunstmatig onderscheid maakt tussen een ‘stel’ en hun ‘verbintenis’. Het ‘homopaar’ zou je wel kunnen zegenen, maar hun ‘verbintenis’ niet, hetgeen onzinnig is. Immer het is een stelletje omdat zij een verbintenis zijn aangegaan is. Wat ook niet helpt is de uitspraak van paus Franciscus dat priesters in gevangenissen ook de grootste criminelen kunnen zegenen. Ja, dat klopt, maar we zegenen niet hun activiteiten. Ik kan dieven zegenen, maar niet hun activiteiten. Ik kan homoseksuelen zegenen, maar niet hun verbintenis.

Ik sluit niet uit dat paus Franciscus verdere stappen zet in de door hem ingeslagen richting. Maar we weten ook dat daar waar geen continuïteit is er een breuk is met de traditie. Dat hebben we in 2000 jaar niet eerder gezien. Een volgende paus zal het nodige te herstellen hebben. Dat er sprake is van een breuk met de Traditie moge blijken uit de weerstand. In 2000 jaar hebben we nog nooit meegemaakt dat zovelen - zelfs een heel continent - zich verzetten tegen een pauselijke Verklaring.

V: Waarom denkt u dat het Vaticaan zo hard is voor bisschoppen als Strickland en dat er niets gebeurt met Duitsers die zich uitspreken tegen de katholieke leer en moraal?

M: ‘Todos, todos, todos’, aldus paus Franciscus: iedereen hoort erbij. Iedereen? Voor Traditionals wordt hardhandig een uitzondering gemaakt middels Traditiones Custodes. Ze worden ook uitgemaakt voor rigide en meer van dit soort fraaie termen. Pleit voor de TLM en je wordt hardhandig gecancelled. Een zachtmoedig man als bisschop Strickland is een van de vele voorbeelden. Duitse en Belgische bisschoppen die keer op keer pleiten voor verandering van de kerkelijke leer en moraal worden poeslief behandeld. Het tekent het huidige pontificaat.

V - Volgend jaar oktober wordt de Synode over Synodaliteit afgesloten. Denkt u dat daar iets goeds uit kan komen?

M: De Synode over Synodaliteit kabbelt maar voort. De vorige sessie die een volledige maand in beslag nam, heeft niets concreets opgeleverd. Het verslag van ruim 40 bladzijden is een aaneenschakeling van algemeenheden, wollig taalgebruik en mistige omschrijvingen over accompaniment and mensen die worstelen met hun biologische seksualiteit die niet zou overeenkomen met hun gender. Dat kan ook niet anders als er geen agenda is en alles bespreekbaar is en we alleen maar mogen luisteren. Ik verwacht dat de komende sessie eenzelfde resultaat oplevert.

V-De kerstening en het secularisme rukken in heel Europa op. Wat ziet u als de oplossing om Europa weer een katholiek continent te maken?

M: Chesterton beschrijft in The Everlasting Man de ‘Five deaths of the Faith’, de vijf momenten in de geschiedenis dat het Christendom gedoemd was te verdwijnen. Chesterton noemt (1) het Romeinse Rijk, (2) de tijd dat de Islamitische legers het Midden- Oosten en Noord- Afrika veroverden, (3) de Middeleeuwen toen het feodalisme verdween en de Renaissance opkwam, (4) de tijd dat de anciens regimes van Europa verdwenen en de turbulente tijden van de revoluties, en ten slotte (5) de 19de eeuw, de eeuw van Marx, Darwin, Nietzsche en Freud. Telkenmale werd de crisis gevolgd door een tijd van vernieuwing, een tijd van opleving. Telkenmale leek het geloof naar de haaien te gaan, maar telkens waren het de haaien die het niet overleefden. Telkenmale kwam de opleving totaal onverwacht. Ook nu lijkt de Kerk op zijn eind te lopen, maar dat zou wel eens anders uit kunnen pakken. Orthodoxie is doorgaans het antwoord geweest dat het herstel inluidde. Natuurlijk, er gaan altijd geluiden op die vragen om aanpassing aan de tijd. Dat moet de Kerk zeker doen, mits het geen aanpassing van het geloof impliceert. De oplossing is in ieder geval niet het lager leggen van de lat, het gemakkelijker maken, je neerleggen. De Kerk heeft altijd overleefd daar waar zij zichzelf bleef, door hervorming, zuivering, herbronning. Wellicht dat de financiële implosie meehelpt om terug te keren naar de kern.

Misschien staat de Kerk er helemaal niet zo slecht voor. De Kerk heeft geen centrale positie in het maatschappelijke machtsspectrum meer. De Kerk heeft geen macht meer. Kon een pastoor vroeger nog een goed woordje doen om voor een parochiaan een plekje in het bejaardenhuis te krijgen, die tijd is dus voorbij. En macht is ook niet iets dat we moeten willen hebben. Jezus zelf was er al heel duidelijk in: “Jullie weten dat wereldse leiders hun tanden laten zien, maar zo moet dat bij jullie niet zijn”. De Kerk is naar de marge van de maatschappij geduwd. Dat lijkt mij een goede zaak. Volgens mij heeft in zijn tijd St.Franciscus – die de evangelische armoede tot in al zijn consequenties beleefde – voor meer bloei in de Kerk gezorgd, dan welke invloedrijke prelaat dan ook. Zo heeft in onze tijd het uitermate dienstbare en belangeloze werk van Moeder Teresa en haar zusters voor meer aandacht en goodwill voor Christus en zijn Kerk gezorgd dan alle maatschappelijke invloed die de Kerk in de jaren van het Rijke Roomse Leven had. De Kerk hoeft niet meer het belang te dienen van de overheid of van de meerderheid. Ze hoeft dus niemand meer naar de mond te praten. Ze kan op haar eigen tegendraadse wijze opkomen voor de machteloze, voor de gemarginaliseerde, voor de gehandicapte, voor het ongeboren leven, voor allen die geen stem hebben. De Kerk kan weer openstaan voor Jezus’ woord: “Jullie moeten niet heersen, maar dienstbaar zijn”. De Kerk moet niet de rol van de koning spelen, eerder die van hofnar. We vergeven het onvergeeflijke, we keren de wang toe aan de machtswellustelingen, we houden vast aan standpunten omdat we erin geloven, wat het ook mag kosten. De Kerk zal weer duidelijk kunnen maken waar het uiteindelijk allemaal om draait: het zielenheil. Niets anders. De Kerk zal daardoor dichter bij het evangelie komen te staan. En dat is winst. Dan zijn er groeikansen. Dat komt ook de maatschappij ten goede. Immers de Schepper is redelijk en de schepping zit redelijk in elkaar. Vandaar dat de Kerk altijd wetenschap en techniek gestimuleerd heeft. Behandel de mensen zoals je wilt dat de mensen jou behandelen, is een Bijbels principe. Dat komt de democratische rechtsstaat ten goede.

V-Sommige bisschoppen en kardinalen beschuldigen anderen ervan verdeeldheid te zaaien binnen de Kerk of de paus aan te vallen omdat hij elementaire waarheden van het geloof verdedigt of omdat hij andere meningen verkondigt dan de paus. Maken zij zich schuldig aan het verbreken van de eenheid?

Al degenen die de waarheid van het geloof verdedigen of meningen verkondigen die afwijken van wat de paus zegt, zijn niet degenen die verdeeldheid zaaien. Men levert geen bijdrage aan de eenheid van de Kerk door te zwijgen. De ambiguïteit die spreekt uit de Vaticaanse berichten sticht verwarring. De geloofwaardigheid van de Kerk wordt daarmee op het spel gezet waardoor mensen het vertrouwen verliezen en sommigen moedeloos de Kerk verlaten. Het zijn deze mensen die we moeten bemoedigen en aansporen de Kerk nimmer te verlaten.

Die duivelse ambiguïteit (2)

Fiducia Supplicans - de omstreden Verklaring van het Dicasterie van de Geloofsleer - is vooral een laf document. Het weigert homo-praktijken als intrinsiek kwaad te benoemen.Het is inmiddels duidelijk dat Fiducia Supplicans niet gaat over een uitbreiding van de betekenis zegeningen, maar van een bewuste wijziging van wat zonde is. Bezwaren van talrijke bisschoppen, ja zelfs bisschoppenconferenties, honderden priesters en gelovigen worden arrogant weggewuifd.

FD legt ‘zegeningen’ zo uit dat het geen duidelijke betekenis meer heeft. Dat gebeurt vaker onder dit pontificaat. Als begrippen inhoudsloos worden laten ze zich gemakkelijk manipuleren. Noem een kind in de moederschoot geen kind, maar een klomp cellen, en je kunt ermee doen wat je wilt. Dan is abortus geen moord, maar een chirurgische ingreep. Geef ‘zegening’ een nieuwe betekenis, en je kunt er van alles mee doen. Het toverwoord dat dan gemakkelijk van stal wordt gehaald is ‘pastoraal’. Een formele zegen is niet toegestaan, aldus de Verklaring, maar een spontane zegen wel. Dat is pastoraal.

Hoe vaak wordt het woord ‘pastoraal’ gebruikt om het leergezag opzij te zetten, om de leer en het leven tegenover elkaar te zetten, om vervolgens het leven dat haaks staat op de doctrine goed te praten. Pastorale zorg is geen zielzorg meer; het is zielloos geworden. De doctrine wordt opzij gezet, het zijn immers maar woorden, het zegt niets over de werkelijke betekenis, zo redeneert men. Het nominalisme is terug van (nooit) weggeweest. Het subjectivisme en relativisme vieren hoogtij vandaag de dag op het Dicasterie van de `geloofsleer. ‘Dicasterie van Deconstructie’ zou een passender aanduiding zijn.

Waar dit toe leidt is voor mij duidelijk. In mijn land - Nederland - zette deze ontwikkeling in de jaren ‘60 in met een zogeheten ‘Pastoraal Concilie’. Alle doctrinaire begrippen werden uitgehold. Thomas van Aquino werd gecanceld, William van Ockham werd op de troon gezet. Ze noemden dit concilie “pastoraal”. Inmiddels is Nederland het meest geseculariseerde land ter wereld. Er was slechts één bisschop die zich verzette. Hij gaf echt om de zielen van de gelovigen. De rest zweeg. In Nederland is het vak ‘pastoraal-theologie’ uitgevonden. Maar het is geen wetenschap. Het wordt gebruikt om echte wetenschap te relativeren. Dat is precies wat paus Franciscus doet, dat is precies wat kardinaal Fernandez doet, dat is precies wat Fiducia Supplicans doet. Moraal wordt tegenover dogmatiek geplaatst. Dat is precies wat Amoris Laetitia deed.

Men vergeet één ding. Al deze toegevingen aan de seculiere cultuur hebben geen enkele aantrekkingskracht op jongeren. Liberale seminaries en congregaties zijn op sterven na dood. Het zijn juist de traditionele seminaries en congregaties die bloeien. Terwijl de Kerk in Nederland aan het infuus ligt (gemiddelde leeftijd kerkbezoekers is boven de 70 jaar), zie ik de bijeenkomsten van jongerengroepen groeien. Zij komen vaak uit atheïstische omgeving, maar zijn op zoek naar de waarheid. Via via komen ze bij de katholieke kerk uit, bij pastoors die gewoon katholiek zijn, die geen vage theorieën verkondigen, maar trouw zijn aan de Traditie. Waar gaat het verlangen van deze jongeren naar uit: naar de eucharistie, naar aanbidding, naar verdieping. Zij zijn het die het sacrament van de biecht herontdekt hebben. Het komt wel weer goed.

Misschien zijn de huidige ontwikkelingen in het Vaticaan wel een zegen. Nu komt duidelijk aan het licht hoe het er voorstaat in Rome, zodat ook een ommekeer mogelijk is. Kijk eens naar degenen met wie de paus zich omring. Met James Martin. Franciscus bevordert McElroy, de man die van mening is dat de Kerk haar leer omtrent sodomie - laten we het beestje maar gewoon bij de naam noemen - moet veranderen. Hij bevordert Hollerich tot kardinaal, Hollerich die van mening is dat de kerkelijke moraal omtrent seksualiteit wetenschappelijk en sociologisch verkeerd gefundeerd is. Hij schrijft aan zuster Jeannine Gramick dat hij haar New Ways Ministries steunt. Hij bevordert zijn Argentijnse vriend Fernandez tot kardinaal en tot hoofd van het Dicasterie van de Geloofsleer. Deze Fernandez heeft een pornografisch boek geschreven waarin hij onder meer beschrijft hoe een 16-jarig meisje een seksuele ervaring heeft met Jezus. Ook weidt hij enorm uit over orgasmes. En het is deze Fernandez die moet oordelen over het seksueel misbruik in de Kerk. Elke bisschop die er achter komt dat een van zijn priesters zo’n onsmakelijk boek heeft geschreven, zou deze meteen suspenderen. Paus Franciscus niet. Die ziet het probleem niet. Het is trouwens niet het enige pornografisch boek dat hij geschreven heeft. Hij zou het nu niet meer doen, zo zegt hij. Maar hij distantieert er zich geenszins van. En deze man is de auteur van Amoris Laetitia.

“Is de paus katholiek” was tot voor kort een retorische vraag. Tegenwoordig is het een vraag. Wat te doen? Aan dit pontificaat komt vanzelf een einde. Is hij de geldige paus? Ja. Moet u hem gehoorzamen? Nee. Blijf in de Kerk! Verlaat de Kerk niet! Het is de Kerk van Christus. Die Kerk is heilig. Het personeel niet.

+Rob Mutsaerts

Aux. Bisschop ‘s_Hertogenbosch

Twee koeien

De R.K. Kerk is geen NGO, ook geen goede doelen organisatie en ook geen politiek genootschap. Waarin verschilt het christendom nu eigenlijk van maatschappelijke en politieke systemen. Wellicht is dit nog het best uitgelegd aan de hand van 2 koeien.

 

- Socialisme: je hebt 2 koeien; de regering pakt er 1 van je af en geeft die aan je buurman die er geen heeft.

- Communisme: je hebt 2 koeien, de regering neemt ze allebei af en geeft je een beetje melk.

- Fascisme: je hebt 2 koeien, de regering neemt ze allebei af en de melk kun je terugkopen.

- Nazisme: je hebt 2 koeien, de regering neemt ze allebei af en schiet je vervolgens neer.

- Europese Gemeenschap: je hebt 2 koeien, de regering neemt ze af, ruimt er eentje, melkt de andere en giet de melk vervolgens weg.

- Traditioneel kapitalisme: je hebt 2 koeien. Je wisselt er 1 voor een stier, je kweekt een hele kudde koeien, verkoopt die en gaat rentenieren.

- Multinational: je hebt 2 koeien, je verkoopt er 3 aan een dochteronderneming in Korea, je koopt die terug via een stroman, zodat je de kosten van 5 kunt aftrekken van de belasting en voor 5 koeien subsidie aanvraagt bij Europa. Je verkoopt je 5 koeien plus 3 van je dochteronderneming aan een Amerikaans fokbedrijf en wordt vervolgens op de Amerikaanse veemarkt ontmaskerd, want je stallen staan leeg omdat je de eerste 2 koeien allang aan een abattoir had verkocht….

- Amerikaans systeem: je hebt 2 koeien, je verkoopt er 1 en dwingt de andere om melk te geven voor 3. Je bent verbaasd als het beest dood neervalt.

- Engels systeem: je hebt 2 koeien. Ze zijn alle 2 gek.

- Italiaans systeem: je hebt 2 koeien, maar je weet even niet waarom…en nu ga je spaghetti eten.

- Russisch systeem: je hebt 2 koeien, je telt ze en ontdekt dat het er 5 zijn, je telt nog een keer en ontdekt dat het er 30 zijn, je telt opnieuw en het blijken er 17 te zijn. Je stopt met tellen en opent je 4de fles wodka van deze ochtend.

- Frans systeem: je hebt 2 koeien en ze zijn de belangrijkste van de wereld.

- Zwitsers systeem: je hebt 2000 koeien, maar geen enkele is van jou. Je verdient geld door ze voor een ‘onbekende’ buitenlander bij te houden.

- Indiaas systeem: je hebt 2 weldoorvoede koeien en je komt zelf om van de honger.

- Chinees systeem: je hebt 2 koeien, 300 mensen melken ze dagelijks. Je beweert dat er geen werkeloosheid is in je land en laat de journalist die dit probeert te ontmaskeren executeren.

- Waals systeem: je hebt 1 koe. Je gaat in staking omdat de Vlamingen er 2 hebben.

- Katholiek systeem: je hebt 2 koeien. Je geeft ze beiden af.

- Vaticaan anno 2024: je hebt een koppeltje koeien. Maar we noemen het iets anders.