Een waanbeeld is een beeld dat men voor werkelijkheid houdt,
maar dat aantoonbaar niet is. Wanen komen niet overeen met de werkelijkheid.
Mensen die waanbeelden hebben noemen we waanzinnigen. Bij demente mensen kan
het geen kwaad met hun waanbeelden mee te gaan, maar voor het overige is
behandeling aan te bevelen. Het wordt pas echt problematisch als men van
anderen eist dat ze de waanbeelden als realiteit dienen te accepteren. Dat is
inmiddels het geval.
In Duitsland kan men het gewenste geslacht in zijn paspoort
laten opnemen. Er zijn slechts enkele restricties. Zo moet men een gesprek met
twee psychiaters gevoerd hebben. Een van de vereisten is dat men een
geslachtsveranderde operatie ondergaan heeft. Dus als Joep als meisje door het
leven wenst te gaan, dan gaat de overheid in deze waan mee. In Engeland wordt
het Joep helemaal gemakkelijk gemaakt. Een operatieve geslachtsverandering is
daar niet vereist. Joep kan daar voortaan als transvrouw door het leven gaan
zonder dat er aan zijn fysieke verschijning iets veranderd heeft. Joep is nu
een transvrouw met een vrouwelijke penis, in ieder geval niet met een
mannelijke penis, want hij staat nu gedocumenteerd als vrouw.
Nu gun ik het een ander zo gek te zijn als hij dat zelf wil,
maar je moet dat dan ook wel consequent doorvoeren. Van twee walletjes eten,
dat gaat nu eenmaal niet. Wie A zegt moet ook B zeggen, wil je serieus genomen
worden. Dat geldt ook voor de overheid die dit faciliteert. Omdat de overheid
Joep’s vrouw-zijn officieel heeft erkend, heeft Joep het recht om zijn straf in
een vrouwengevangenis uit te zitten, want ja, Joep is een vrouw. Zeg me niet
dat dit onzin is. Ik ben niet degene die Joep voor een vrouw aanziet. De echte
vrouwen in de gevangenis hebben dit maar te accepteren. Waarom biologische
vrouwen zich moeten aanpassen aan transvrouwen en niet andersom is volstrekt
onduidelijk.
Wat voor een vrouwengevangenis geldt, geldt natuurlijk ook
voor een Blijf-van-mijn-lijf huis. Men moet immers consequent zijn. Ziet men
Joep voor een vrouw aan of niet? Of alleen als het goed uitkomt? Als niet het
geslacht bepaald wordt door hetgeen de natuur je meegegeven heeft, maar het
wensgeslacht doorslaggevend is, is het discriminerend om een transvrouw te
weigeren. Dus als Joep door een andere man wordt belaagd, kan hij zijn
toevlucht nemen tot dit vrouwenhuis. Uiteraard hebben de vrouwen in dit huis weer
geen enkele stem in het kapittel.
Transseksualiteit betekent natuurlijk ook het einde van
vrouwensport. In Australië wilde een als man geboren speler - H. Mouncy - met
het vrouwenteam handbal meespelen. Hij werd niet opgesteld (bekijk de foto
eens, en je snapt waarom). De coach werd onmiddellijk voor transfoob
uitgemaakt. De dames weigerden overigens met deze transvrouw te douchen, maar omdat het wettelijk gereguleerd
is dat hij voortaan als vrouw te boek staat, heeft een club niet het recht deze
man - want dat is en blijft het natuurlijk - te weigeren als lid van het
vrouwenhandbal. Het enige dat een coach kan doen, is hem niet opstellen. Daar
gaat de trainer over; niet de overheid. Overigens gaat ook het Internationaal
Olympisch Comité in deze waanzin mee. ‘Vrouwen’ die als man geboren zijn hoeven
niet langer een geslachtsveranderende operatie te ondergaan om deel te mogen
nemen.
Zoals gezegd dreigt het einde van de vrouwensport. In
Amerika winnen de echte meisjes geen enkele wedstrijd meer bijzet verspringen,
omdat twee transvrouwen alles winnen. En omdat een mannenlichaam zelf
testosteron aanmaakt, kunnen zij niet van doping beticht worden. Aangezien het
in de genderdiscussie totaal diffuus is wat nu eigenlijk een man tot man en een
vrouw tot vrouw maakt, is het ook volstrekt onduidelijk hoe je je nu het een of
het ander kunt voelen, maar vooruit maar. Als gevoelens bepalend zijn en niet
de feiten, is alles mogelijk, immers de waan regeert.
Gendermainstreaming betekent uiteindelijk het einde van de
vrijheid. En dat is niet iets om lichtvaardig over te denken: denk-verboden en
spreekverboden, zover is het al. Maatschappelijke discussies worden in de kiem
gesmoord. Meteen wordt de discriminatiekaart getrokken; tegenspraak wordt niet
geduld. Argumenten tellen niet. Een totalitair spook waart rond in de westerse
wereld. Strijd tegen de genderideologie wordt nauwelijks gevoerd. Er komt geen
parlementsbesluit aan te pas. Desalniettemin komt het in al zijn facetten in het
regeringsbeleid tot uiting. De boze witte man is de Editio Typica van alle
kwaad. Hij is de kolonist, racist, de geprivilegieerde, de behoeder van de
patriarchale structuur. Hij krijgt van alles de schuld, gewoon omdat hij wit
is. Hieruit blijkt maar dat de anti-racisten ongelooflijk racistisch zijn: je
deugt niet, gewoon omdat je wit bent. Ik noem mezelf overigens nog steeds
gewoon blank; met die taalnazi’s heb ik niets te maken.
Birgit Kelle heeft hier een uitstekend boek over geschreven:
Noch Normal? Das läst zich gendern! Gender-politik ist das
Problem, nicht die Lösung
(ISBN 978-3-95972-364-0) €19,95