- Het originele interview treft u hier aan: LINK
De
vertaling hieronder.
Velen
van u zullen Rob Mutsaerts, hulpbisschop van ‘s-Hertogenbosch (Nederland), al
kennen. We hebben het op deze pagina's al verschillende keren over hem gehad.
Bisschop
Mutsaerts verdedigt de katholieke doctrine vanuit Noord-Europa onverschrokken
en moedig via zijn persoonlijke blog. In de afgelopen maanden heeft deze
Nederlandse bisschop stelling genomen tegen de Fiducia supplicans, bisschop
Strickland verdedigd, die een paar maanden geleden door paus Franciscus werd
ontslagen, en kritiek geuit op de ontwikkeling van de Synode van Synodaliteit.
Over
deze en andere kwesties heeft Mgr. Mutsaerts zich opnieuw uitgesproken in een
interview met InfoVaticana:
Vaticana:
We maken moeilijke tijden door binnen de kerk. Hoe zou u de tijden omschrijven
die de kerk nu doormaakt?
Bisschop
Mutsaerts: De tijden zijn buitengewoon verwarrend. Een van de belangrijkste
taken van de paus is het scheppen van helderheid daar waar onduidelijkheid
heerst. Paus Franciscus is selectief in het beantwoorden van vragen (sommige
‘Dubia’ worden nimmer beantwoord, sommige terstond), en daar komt bij dat zijn
antwoorden meer dan eens voor meerdere uitleg vatbaar, hetgeen verdeeldheid
creëert. Denk aan Amoris Laetitia. Is het toegestaan dat iemand die niet in
staat van genade is de H.Communie ontvangt? Het eenduidige antwoord van de Kerk
is altijd een eenduidig ‘Nee’ geweest. Amoris Laetitia bevat veel uitspraken
die door hun vaagheid of dubbelzinnigheid interpretaties mogelijk maken die in
strijd zijn met het geloof of de moraal, of die een bewering suggereren die in
strijd is met het geloof en de moraal.
V:
uw blog heeft u zich heel duidelijk uitgesproken tegen de Fiducia supplians.
Ziet u een mogelijkheid dat de kerk in de toekomst weer een stap in die
richting zet?
M: Ook
Fiducia Supplicans is problematisch. Kan een priester zondaars zegenen?
Uiteraard. Kan hij zonde zegenen? Uiteraard niet. Het is op dit punt dat FS de
mist ingaat. FS zegt dat homoseksuele verbintenissen gezegend kunnen worden.
Dit is expliciet in strijd is met de leer van de Katholieke Kerk. FS is niet
voor niets controversieel. Het helpt niet dat
kardinaal Fernandez naar aanleiding van de kritiek een kunstmatig onderscheid
maakt tussen een ‘stel’ en hun ‘verbintenis’. Het ‘homopaar’ zou je wel kunnen
zegenen, maar hun ‘verbintenis’ niet, hetgeen onzinnig is. Immer het is een
stelletje omdat zij een verbintenis zijn aangegaan is. Wat ook niet helpt is de
uitspraak van paus Franciscus dat priesters in gevangenissen ook de grootste
criminelen kunnen zegenen. Ja, dat klopt, maar we zegenen niet hun
activiteiten. Ik kan dieven zegenen, maar niet hun activiteiten. Ik kan
homoseksuelen zegenen, maar niet hun verbintenis.
Ik sluit niet uit dat paus Franciscus verdere
stappen zet in de door hem ingeslagen richting. Maar we weten ook dat daar waar
geen continuïteit is er een breuk is met de traditie. Dat hebben we in 2000
jaar niet eerder gezien. Een volgende paus zal het nodige te herstellen hebben.
Dat er sprake is van een breuk met de Traditie moge blijken uit de weerstand.
In 2000 jaar hebben we nog nooit meegemaakt dat zovelen - zelfs een heel
continent - zich verzetten tegen een pauselijke Verklaring.
V: Waarom denkt u dat het Vaticaan zo hard is voor
bisschoppen als Strickland en dat er niets gebeurt met Duitsers die zich
uitspreken tegen de katholieke leer en moraal?
M: ‘Todos, todos, todos’, aldus paus Franciscus:
iedereen hoort erbij. Iedereen? Voor Traditionals wordt hardhandig een
uitzondering gemaakt middels Traditiones Custodes. Ze worden ook uitgemaakt
voor rigide en meer van dit soort fraaie termen. Pleit voor de TLM en je wordt
hardhandig gecancelled. Een zachtmoedig man als bisschop Strickland is een van
de vele voorbeelden. Duitse en Belgische bisschoppen die keer op keer pleiten
voor verandering van de kerkelijke leer en moraal worden poeslief behandeld. Het
tekent het huidige pontificaat.
V - Volgend jaar oktober wordt de Synode over
Synodaliteit afgesloten. Denkt u dat daar iets goeds uit kan komen?
M: De Synode over Synodaliteit kabbelt maar voort.
De vorige sessie die een volledige maand in beslag nam, heeft niets concreets
opgeleverd. Het verslag van ruim 40 bladzijden is een aaneenschakeling van
algemeenheden, wollig taalgebruik en mistige omschrijvingen over accompaniment
and mensen die worstelen met hun biologische seksualiteit die niet zou
overeenkomen met hun gender. Dat kan ook niet anders als er geen agenda is en
alles bespreekbaar is en we alleen maar mogen luisteren. Ik verwacht dat de
komende sessie eenzelfde resultaat oplevert.
V-De kerstening en het secularisme rukken in heel
Europa op. Wat ziet u als de oplossing om Europa weer een katholiek continent
te maken?
M: Chesterton beschrijft in The Everlasting Man de ‘Five deaths of
the Faith’, de vijf
momenten in de geschiedenis dat het Christendom gedoemd was te verdwijnen.
Chesterton noemt (1) het Romeinse Rijk, (2) de tijd dat de Islamitische legers
het Midden- Oosten en Noord- Afrika veroverden, (3) de Middeleeuwen toen het
feodalisme verdween en de Renaissance opkwam, (4) de tijd dat de anciens
regimes van Europa verdwenen en de turbulente tijden van de revoluties, en ten slotte (5) de 19de eeuw, de eeuw van Marx, Darwin,
Nietzsche en Freud. Telkenmale werd de crisis gevolgd door een tijd van
vernieuwing, een tijd van opleving. Telkenmale leek het geloof naar de haaien
te gaan, maar telkens waren het de haaien die het niet overleefden. Telkenmale
kwam de opleving totaal onverwacht. Ook nu lijkt de Kerk op zijn eind te lopen,
maar dat zou wel eens anders uit kunnen pakken. Orthodoxie is doorgaans het
antwoord geweest dat het herstel inluidde. Natuurlijk, er gaan altijd geluiden
op die vragen om aanpassing aan de tijd. Dat moet de Kerk zeker doen, mits het
geen aanpassing van het geloof impliceert. De oplossing is in ieder geval niet
het lager leggen van de lat, het gemakkelijker maken, je neerleggen. De Kerk
heeft altijd overleefd daar waar zij zichzelf bleef, door hervorming,
zuivering, herbronning. Wellicht dat de financiële implosie meehelpt om terug
te keren naar de kern.
Misschien staat de Kerk er helemaal niet zo slecht
voor. De Kerk heeft geen centrale positie in het maatschappelijke
machtsspectrum meer. De Kerk heeft geen macht meer. Kon een pastoor vroeger nog
een goed woordje doen om voor een parochiaan een plekje in het bejaardenhuis te
krijgen, die tijd is dus voorbij. En macht is ook niet iets dat we moeten
willen hebben. Jezus zelf was er al heel duidelijk in: “Jullie weten dat wereldse leiders hun tanden laten
zien, maar zo moet dat bij jullie niet zijn”. De Kerk is naar de marge van de
maatschappij geduwd. Dat lijkt mij een goede zaak. Volgens mij heeft in zijn
tijd St.Franciscus – die de evangelische armoede tot in al zijn consequenties
beleefde – voor meer bloei in de Kerk gezorgd, dan welke invloedrijke prelaat
dan ook. Zo heeft in onze tijd het uitermate dienstbare en belangeloze werk van
Moeder Teresa en haar zusters voor meer aandacht en goodwill voor Christus en
zijn Kerk gezorgd dan alle maatschappelijke invloed die de Kerk in de jaren van
het Rijke Roomse Leven had. De Kerk hoeft niet meer het belang te dienen van de
overheid of van de meerderheid. Ze hoeft dus niemand meer naar de mond te
praten. Ze kan op haar eigen tegendraadse wijze opkomen voor de machteloze,
voor de gemarginaliseerde, voor de gehandicapte, voor het ongeboren leven, voor
allen die geen stem hebben. De Kerk kan weer openstaan voor Jezus’
woord: “Jullie moeten niet heersen, maar dienstbaar zijn”.
De Kerk moet niet de rol van de koning spelen, eerder die van hofnar. We
vergeven het onvergeeflijke, we keren de wang toe aan de machtswellustelingen,
we houden vast aan standpunten omdat we erin geloven, wat het ook mag kosten.
De Kerk zal weer duidelijk kunnen maken waar het uiteindelijk allemaal om
draait: het zielenheil. Niets anders. De Kerk zal daardoor dichter bij het
evangelie komen te staan. En dat is winst. Dan zijn er groeikansen. Dat komt
ook de maatschappij ten goede. Immers de Schepper is redelijk en de schepping
zit redelijk in elkaar. Vandaar dat de Kerk altijd wetenschap en techniek
gestimuleerd heeft. Behandel de mensen zoals je wilt dat de mensen jou
behandelen, is een Bijbels principe. Dat komt de democratische rechtsstaat ten
goede.
V-Sommige bisschoppen en kardinalen beschuldigen
anderen ervan verdeeldheid te zaaien binnen de Kerk of de paus aan te vallen
omdat hij elementaire waarheden van het geloof verdedigt of omdat hij andere
meningen verkondigt dan de paus. Maken zij zich schuldig aan het verbreken van
de eenheid?
Al degenen die de waarheid van het geloof verdedigen
of meningen verkondigen die afwijken van wat de paus zegt, zijn niet degenen
die verdeeldheid zaaien. Men levert geen bijdrage aan de eenheid van de Kerk
door te zwijgen. De ambiguïteit die spreekt uit de Vaticaanse berichten sticht
verwarring. De geloofwaardigheid van de Kerk wordt daarmee op het spel gezet
waardoor mensen het vertrouwen verliezen en sommigen moedeloos de Kerk
verlaten. Het zijn deze mensen die we moeten bemoedigen en aansporen de Kerk
nimmer te verlaten.
