Ook Nederland vangt vluchtelingen uit Oekraïne op. Het zijn vooral vrouwen en kinderen. De mannen zijn achtergebleven. Van de genderbeweging heb ik hierover nog geen enkel kritisch geluid gehoord. Normaal gesproken hebben zij ontstellend lange tenen en als maar het minste of geringste onderscheid tussen mannen en vrouwen gemaakt wordt - vooral op biologische basis - vliegen de verwijten je om de oren en staat de cancelmaffia op. Dat vrouwen, transgenders, queers en non-binaire personen ook in het leger opgenomen moeten kunnen worden staat hoog op de gender-agenda. Maar als de vraag opgeworpen wordt of voor deze categorieën ook de dienstplicht moet gelden, blijft het ineens akelig stil. Dat moeten we kennelijk toch maar overlaten aan biologische mannen. Ook aan het pacifistische front is het stil. Van die zijde is zelfs instemming te horen als het erom gaat Oekraïne van wapens te voorzien.
Het zijn vreemde tijden. Fridays for Future, Me Too, Cancel Culture, Critical Race Theory, Woke, Gender. In korte tijd hebben deze Engelse termen hun intrede gedaan in de gehele Westerse wereld. Achter al deze termen staan evenzoveel bewegingen. En dan moeten we ook nog de planeet redden, zielige ijsberen opvangen, tegen racisme vechten, tegen seksuele uitbuiting vanwege machtsmisbruik, en dan ook nog eens minderheden beschermen, vooral de LGBTQ-gemeenschap (en dan mis ik waarschijnlijk nog een paar letters). Het zou goed bedoeld kunnen zijn, ware het niet dat het in het tegendeel uitwerkt en tot nieuwe discriminaties leidt.
Giuseppe Gracia heeft hier een aanbevelingswaardig boek over geschreven: Die Utopia-Methode. Der neue Kulturkampf gegen freiheit und Christentum. Oftewel Kulturkämpfer 2.0. Zijn kernpunt: steeds meer politieke bewegingen willen de vrijheid beperken of zelfs helemaal afschaffen, en dat allemaal in naam van een nieuwe collectieve moraal die in de toekomst boven de vrijheid van het individu moet komen te staan. En wat is die moraal? Het laat zich raden: anti-discriminatie, anti-racisme, anti-fascisme en niet te vergeten klimaatverandering tegengaan. Bij elkaar genomen moet dit de Westerse cultuur verdrijven. Want waar is de Westerse cultuur volgens hen op gebaseerd: op systematisch racisme, imperialisme, vrouwvijandigheid, milieu-onvriendelijkheid, homofobie, transfobie, islamofobie etc.
Één item ontbreekt doorgaans in dit soort rijtjes: christenfobie. Deze cultuurstrijders hebben inderdaad een probleem met het christendom. Niet met religie in het algemeen, maar met het traditionele christendom, het fundament waarop het Avondland is gebouwd. Je kunt je afvragen hoe het komt dat anti-westerse ideologieën in Westerse landen - inclusief Amerika - de dominante cultuur aan het worden is. Het is toch het Westen waar de welvaart tot grote hoogten is gestegen en waar de vrijheid het minst wordt beknot. Het lijkt erop dat de nieuwe cultuurstrijders de realiteit van de Westerse wereld niet vergelijkt met socialistische, communistische en Islamitische landen - ik vermoed dat ze niet graag in Noord-Korea, Cuba, China of IS zouden wonen - maar met een utopisch land dat weliswaar niet bestaat, maar vooral is bedoeld om hun fundamentele kritiek te legitimeren.
De nieuwe klassenstrijd is er niet meer een tussen arbeid en kapitaal, maar tussen identiteiten, uiterlijke kenmerken en levenskeuzen. Ze strijden tegen onrecht op een manier die nieuw onrecht en discriminatie veroorzaken. Als je de verkeerde huidskleur hebt (alles is goed, behalve wit; blank is al helemaal fout), tot het verkeerde ras behoort, van mening bent dat biologie bepalend is voor je identiteit, of heteroseksueel bent (al het andere is goed) dan deug je niet en word je buitengesloten van elke discussie. Het komt hier op neer: de Westerse civilisatie moet radicaal weggevaagd worden: filosofie (ja, ook Plato deugt niet), wetenschap, rationaliteit, rechtspraak, het moet allemaal vervangen worden door ideologie en gevoel.
Het grote mikpunt is het christendom in het algemeen en de katholieke Kerk in het bijzonder. En daarmee ook de Joodse religie, immers het christendom is daarin geworteld. Met name het mensbeeld moet opnieuw gedefinieerd worden. Het is niet langer een Schepper die de mens met een bepaalde bedoeling geschapen heeft, beantwoordend aan een natuurwet die voor iedereen en voor alle tijden geldend is. Het begrip vrijheid moet ook een nieuwe invulling krijgen. Het klassieke christelijke beeld van de mens die een verantwoordelijkheid heeft wordt als gevaarlijk beschouwd en zou de vooruitgang tegenhouden. Het klassieke gezin moet er uiteraard ook aan geloven. Terwijl planten de dieren alle mogelijke bescherming krijgen (die dieren hebben zelfs een eigen politieke partij die voor hun belangen opkomt) en men zich uiteraard inzet om de klimaatdoeleinden te behalen, ondervindt het menselijk leven geen enkele bescherming. Met name degenen die opkomen voor plant en dier zijn voorstander de cultuur des doods als het op mensen aankomt. De moederschoot is de meest onveilige plaats voor een kind, het is immers vogelvrij. Nu ik er zo over nadenk, een partijd als D66 is stemt voor elk wetsvoorstel dat impliceert dat je er aan dood kunt gaan: abortus, euthanasie, voltooid leven, hulp bij zelfdoding. Maar o wee als je een boompje wilt omzagen. Het is trouwens nog erger. Een kinderwens wordt al sceptisch bekeken: het is slecht voor het milieu.
Ik heb een vraag. Waarom zou het er allemaal beter op worden als het christendom verdwenen is? Dan is er geen ruimte meer voor naastenliefde. Gelijkheid is geen uitvinding van de Franse Revolutie, maar heeft zijn oorsprong in het christendom. Van een rechtsstaat kan ook geen sprake meer zijn als deze en gene buitengesloten worden en als outcasts door het leven moeten gaan. Het is geen toeval dat mensenrechten alleen in die gebieden gelden waar het christendom wortel geschoten heeft. Nee, niet in China, niet in Noord-Korea, niet in moslimlanden.
De enige factor van belang die tegengas geeft is de katholieke Kerk. Haar leer is onveranderlijk. En dat blijft zo, verankerd als zij is in de Scheppingsorde en derhalve in de Natuurwet. Althans, de katholieke Kerk zou een factor van belang kunnen zijn, maar het is op wezenlijke fronten akelig stil in Rome, in de bisdommen, in de parochies. Verontruste geluiden over klimaatverandering zijn er genoeg. Maar over het gezin, het huwelijk, de bescherming van het ongeboren leven horen we bitter weinig. En als we al iets horen is het verwarring troef. De paus gaat er prat op dat hij de randen van de maatschappij wil opzoeken, de marginalen. Daar bevinden zich o.a. de traditionele katholieken. Zij krijgen geen enkele steun. Ja, daar bevinden zich ook de transgenders. Ik heb met ze te doen. Ze weten niet meer wat hun identiteit is. Het zelfmoordpercentage onder hen is schrikbarend hoog. En dat stijgt maar naarmate meer mensen meehuilen in het bos en onzekere tieners stimuleren tot uiterst discutabele praktijken over te gaan.
Ik heb het al eens eerder geschreven. Ik heb een keer een jongen van 17 jaar begraven. Ik kende hem redelijk goed. Een goeie jongen, maar erg onzeker. Hij was onzeker over zijn identiteit. Hij werd gestimuleerd als een meisje verder door het leven te gaan. Daarna ging het helemaal mis. Hij was zijn identiteit helemaal kwijt en beschouwde zich verminkt. Hij kon het leven niet meer aan en beroofde zichzelf van het leven. Van de gendergemeenschap - die zich intensief met hem bemoeid hebben - hebben zijn ouders daarna nooit meer iets vernomen. De ouders hebben nog enkele keren contact gezocht, maar ze lieten niets van zich horen. Het paste niet in hun kraam. Voor mij is het duidelijk: het gaat hen om de ideologie. Om deze jongen gaven zij niks! Zijn ouders beschouwen deze genderbegeleiders als medeplichtig aan moord. Ik begrijp ze.