Ouders vertellen mij dat hun kinderen met verassende
verhalen thuis komen van school. Zo zit er in de klas van Victor (groep 8) een
jongen die een meisje is. Dat meisje - of is het nou een jongen? - heeft twee
vaders die aanvankelijk een vader en een moeder waren. Een van die vaders is
overigens niet homo maar lesbisch. Victor snapt er ook niks van, maar de juffrouw
op school zei dat dit heel normaal is. En dat meisje ziet er gewoon nog steeds
uit als een jongen. Dat merkte Victor bij het douchen na de gym. Maar als de
school weer opengaat, gaat hij/zij met de meisjes meegymen en douchen. De
meisjes zien er met spanning naar uit. Inmiddels heb ik begrepen dat de
juffrouw kan vertellen wat ze wil, maar dat jongens en ook de meisjes van de
klas dit allemaal heel raar vinden. Gelukkig hebben kinderen op die leeftijd
nog een natuurlijk aanvoelingsvermogen.
Bij volwassenen ligt dat anders. Die waaien met alle
postmoderne winden mee. Zo is er in Amerika een feministische professor
verbonden aan de University of California Riverside. Haar naam is Jane Ward.
Zij doceert Sexuality and Gender en is auteur van The Tragedy of
Heterosexuality. Jane Ward is geen spreekbuis van een of andere activistische
freakgroep. Zij is bestuurslid van een gerenommeerde faculteit van een door de
belastingbetalers gefinancierde universiteit. Kortom, laten we proberen even
niet te gniffelen. Zij staat zelfs aan de basis van een uitspraak van het
Hooggerechtshof (15 juni 2020, Bostock v. Clayton County) die ontslag o.g.v.
genderverandering verbiedt, en van Joe Biden’s executive order om dit maar
meteen in wetgeving vast te leggen (op dezelfde dag dat Joe Biden de zaak Roe
v. Wade ook maar meteen tot wetgeving omtoverde en daarmee het doden van
kinderen in de moederschoot tot een normale medische legale ingreep
bestempelde).
Deze mevrouw Ward verkondigt een buitengewoon innovatieve
theorie. Ik citeer: “Ik denk dat op een of andere manier de pandemie de
tragedie van heteroseksualiteit onthuld heeft. Zonder de pandemie zouden de
mensen er waarschijnlijk geen aandacht aan besteed hebben”. Ward, naar eigen
zeggen lesbisch, heeft jaren onderzoek verricht naar “de geschiedenis van
heteroseksualiteit en de gevolgen daarvan”. Heteroseksualiteit is volgens haar
zo ongeveer de oorzaak van alle ellende in de wereld. Ze heeft medelijden met
hetero-mannen die in een macho-hokje worden gestopt die hen leert dat ze
vrouwen nodig hebben, maar hen vooral moeten onderdrukken. O o o, als we maar
eens beseften dat de gedachte dat er slechts twee geslachten zijn - man en
vrouw - volstrekt verouderd is, dan zou de wereldvrede een stuk dichterbij
brengen. Degene die dat stereotype binair geslacht nog steeds verdedigen moeten
zwaar gestraft worden. (Dat gebeurt inmiddels ook. Ontslag is nog wel de
geringste strafsanctie). Hier zit het grote probleem: elk normaal mens die op
grond van zijn christelijk geloof of op grond van zijn gezonde verstand blijft
volhouden dat er maar twee soorten zijn, zal last krijgen van deze
gedachtenpolitie.
Mevrouw Wade - ik weet niet zeker of ik haar nog als
‘mevrouw’ mag aanspreken - heeft de oorzaak ontdekt van alle conflicten,
depressies en opwarming van de aarde: heteroseksualiteit is de oorzaak van al
het wereldleed. Overbevolking, slavernij, kinderarbeid, pijnlijke bevallingen,
transfobie, islamofobie, KAN (Kinderen van Andere Mensen die je irriteren op
lange vliegtuigvluchten), het kastensysteem (niet dat van Ikea, maar van
India), genitale mutilatie, smerige treintoiletten, getto’s, maffia,
patriarchaten, me too, de invasie van de Barbaren, Mongolen en Russen, Brexit,
Trump en Biden, genocides her en der, voetbalhooligans, Formule 1, Facebook,
Spam en het Smurfenlied, het zou er allemaal niet geweest zijn als seksuele
reproductie niet eeuwenlang de boventoon gevoerd had. Dat verdraaide
christendom ook met zijn scheppingsleer.
Maar nu zijn we er eindelijk achter dat het prokaryoten zijn
die aan het begin van alles staan, en niet een schepper met een idee. (Wat
prokaryoten zijn moet u zelf maar even googelen). Hadden we dat eerder geweten,
dan was deze ellende ons natuurlijk allemaal bespaard gebleven en zouden we op
een planeet wonen die geen weet heeft van onderdrukking, ongelijkheid en “autocratische nuclei die hun ondemocratische
visie opdringen aan prokaryoten waarin de celkern ontbreekt”. Mevrouw Ward kan
het u allemaal uitleggen. Zonder onderdrukkende witte mannen zouden we al die
tijd in een soort Tuin van Eden wonen. Proto-feministische non-binaire organismen
zouden in vrede coëxisteren. Seksuele uitbuiting zou niet bestaan, evenmin
non-consensuele bevruchting van zeehondjes, en harems zouden een onbekend
fenomeen zijn. En aangezien elke cel wordt afgesplitst van eenzelfde vorige cel
zou er ultieme gelijkheid zijn. Bacteriën (wezenlijk in het prokaryotenverhaal
van professor Ward die toch echt een vol salaris geniet op kosten van de
belastingbetaler met deze nonsens) organiseren nu eenmaal geen goelags of
concentratiekampen, en Archaea (bel even uw biologieleraar) werpen geen bommen
op argeloze burgers (en gelukkig schrijven ze ook geen boeken zoals van
professor Ward).
Je vraagt je af wanneer deze onzin een keer ophoudt. En het
gaat maar door. Al op de allereerste dag van zijn ambtstermijn tekende Joe
Biden een decreet die het biologische jongens (zijn er ook ander soorten
jongens?) mogelijk maakt om met meisjessporten mee te doen. Biden verklaarde
dat “kinderen geen angst zouden moeten hebben om geweerd te worden bij
toiletten en kleedlokalen”. Dit alles onder het mom van gelijke behandeling.
Volgens mij worden de rechten van vrouwens en meisjes hier een flinke slag
toegebracht, maar daar wordt niet over gerept. En Biden herhaalt het nog maar
eens: “ elke door de overheid gefinancierde school - dat is zo ongeveer elke
middelbare school (RM) - moet biologische jongens die zichzelf als meisje
identificeren, toestaan met een meisjesteam mee te spelen”.
Ondertussen heeft deze dwaasheid ook toegeslagen bij
online-Videoplatform Disney. Klassiekers als Aristocats en Peter Pan zijn op de
zwarte lijst gezet. Ze zouden racistisch zijn. Men denkt erover om er een waarschuwing aan toe te voegen “dat
deze films achterhaalde en/of negatieve
beeldvorming van personen en culturen bevatten”. Peter Pan zou karikaturale
beeldvorming van indianen bevatten. En de Aristicats spreken met Aziatische
accenten, wat kennelijk stigmatiserend is. Overigens, dat een ‘zwarte lijst’ op
zich ook racistisch is, heeft men kennelijk niet in de gaten.
En dan hebben we nog de universiteit van York (UK) die de
bekende beeltenissen van de drie aapjes (ik zie niks, ik hoor niks en ik zeg
niks) van haar website heeft gehaald. Ook dat zou racistisch zijn. Voor wie of
wat wist men eigenlijk niet, maar “het zou kunnen zijn dat iemand zich er door
beledigd kan voelen”.
Wanneer houdt deze onzin een keer op? Waar is dat jongetje
dat roept dat de keizer helemaal geen kleren aanheeft, maar in zijn blootje
rondloopt? Wat is er gebeurd dat tot deze massale hersenverweking heeft geleid.
Waarom vinden wij het goed dat onze kinderen thuiskomen met deze onzin. Want
onzin is het!