Ouders vertellen mij dat hun kinderen met verassende verhalen thuis komen van school. Zo zit er in de klas van Victor (groep 8) een jongen die een meisje is. Dat meisje - of is het nou een jongen? - heeft twee vaders die aanvankelijk een vader en een moeder waren. Een van die vaders is overigens niet homo maar lesbisch. Victor snapt er ook niks van, maar de juffrouw op school zei dat dit heel normaal is. En dat meisje ziet er gewoon nog steeds uit als een jongen. Dat merkte Victor bij het douchen na de gym. Maar als de school weer opengaat, gaat hij/zij met de meisjes meegymen en douchen. De meisjes zien er met spanning naar uit. Inmiddels heb ik begrepen dat de juffrouw kan vertellen wat ze wil, maar dat jongens en ook de meisjes van de klas dit allemaal heel raar vinden. Gelukkig hebben kinderen op die leeftijd nog een natuurlijk aanvoelingsvermogen.
Bij volwassenen ligt dat anders. Die waaien met alle postmoderne winden mee. Zo is er in Amerika een feministische professor verbonden aan de University of California Riverside. Haar naam is Jane Ward. Zij doceert Sexuality and Gender en is auteur van The Tragedy of Heterosexuality. Jane Ward is geen spreekbuis van een of andere activistische freakgroep. Zij is bestuurslid van een gerenommeerde faculteit van een door de belastingbetalers gefinancierde universiteit. Kortom, laten we proberen even niet te gniffelen. Zij staat zelfs aan de basis van een uitspraak van het Hooggerechtshof (15 juni 2020, Bostock v. Clayton County) die ontslag o.g.v. genderverandering verbiedt, en van Joe Biden’s executive order om dit maar meteen in wetgeving vast te leggen (op dezelfde dag dat Joe Biden de zaak Roe v. Wade ook maar meteen tot wetgeving omtoverde en daarmee het doden van kinderen in de moederschoot tot een normale medische legale ingreep bestempelde).
Deze mevrouw Ward verkondigt een buitengewoon innovatieve theorie. Ik citeer: “Ik denk dat op een of andere manier de pandemie de tragedie van heteroseksualiteit onthuld heeft. Zonder de pandemie zouden de mensen er waarschijnlijk geen aandacht aan besteed hebben”. Ward, naar eigen zeggen lesbisch, heeft jaren onderzoek verricht naar “de geschiedenis van heteroseksualiteit en de gevolgen daarvan”. Heteroseksualiteit is volgens haar zo ongeveer de oorzaak van alle ellende in de wereld. Ze heeft medelijden met hetero-mannen die in een macho-hokje worden gestopt die hen leert dat ze vrouwen nodig hebben, maar hen vooral moeten onderdrukken. O o o, als we maar eens beseften dat de gedachte dat er slechts twee geslachten zijn - man en vrouw - volstrekt verouderd is, dan zou de wereldvrede een stuk dichterbij brengen. Degene die dat stereotype binair geslacht nog steeds verdedigen moeten zwaar gestraft worden. (Dat gebeurt inmiddels ook. Ontslag is nog wel de geringste strafsanctie). Hier zit het grote probleem: elk normaal mens die op grond van zijn christelijk geloof of op grond van zijn gezonde verstand blijft volhouden dat er maar twee soorten zijn, zal last krijgen van deze gedachtenpolitie.
Mevrouw Wade - ik weet niet zeker of ik haar nog als ‘mevrouw’ mag aanspreken - heeft de oorzaak ontdekt van alle conflicten, depressies en opwarming van de aarde: heteroseksualiteit is de oorzaak van al het wereldleed. Overbevolking, slavernij, kinderarbeid, pijnlijke bevallingen, transfobie, islamofobie, KAN (Kinderen van Andere Mensen die je irriteren op lange vliegtuigvluchten), het kastensysteem (niet dat van Ikea, maar van India), genitale mutilatie, smerige treintoiletten, getto’s, maffia, patriarchaten, me too, de invasie van de Barbaren, Mongolen en Russen, Brexit, Trump en Biden, genocides her en der, voetbalhooligans, Formule 1, Facebook, Spam en het Smurfenlied, het zou er allemaal niet geweest zijn als seksuele reproductie niet eeuwenlang de boventoon gevoerd had. Dat verdraaide christendom ook met zijn scheppingsleer.
Maar nu zijn we er eindelijk achter dat het prokaryoten zijn die aan het begin van alles staan, en niet een schepper met een idee. (Wat prokaryoten zijn moet u zelf maar even googelen). Hadden we dat eerder geweten, dan was deze ellende ons natuurlijk allemaal bespaard gebleven en zouden we op een planeet wonen die geen weet heeft van onderdrukking, ongelijkheid en “autocratische nuclei die hun ondemocratische visie opdringen aan prokaryoten waarin de celkern ontbreekt”. Mevrouw Ward kan het u allemaal uitleggen. Zonder onderdrukkende witte mannen zouden we al die tijd in een soort Tuin van Eden wonen. Proto-feministische non-binaire organismen zouden in vrede coëxisteren. Seksuele uitbuiting zou niet bestaan, evenmin non-consensuele bevruchting van zeehondjes, en harems zouden een onbekend fenomeen zijn. En aangezien elke cel wordt afgesplitst van eenzelfde vorige cel zou er ultieme gelijkheid zijn. Bacteriën (wezenlijk in het prokaryotenverhaal van professor Ward die toch echt een vol salaris geniet op kosten van de belastingbetaler met deze nonsens) organiseren nu eenmaal geen goelags of concentratiekampen, en Archaea (bel even uw biologieleraar) werpen geen bommen op argeloze burgers (en gelukkig schrijven ze ook geen boeken zoals van professor Ward).
Je vraagt je af wanneer deze onzin een keer ophoudt. En het gaat maar door. Al op de allereerste dag van zijn ambtstermijn tekende Joe Biden een decreet die het biologische jongens (zijn er ook ander soorten jongens?) mogelijk maakt om met meisjessporten mee te doen. Biden verklaarde dat “kinderen geen angst zouden moeten hebben om geweerd te worden bij toiletten en kleedlokalen”. Dit alles onder het mom van gelijke behandeling. Volgens mij worden de rechten van vrouwens en meisjes hier een flinke slag toegebracht, maar daar wordt niet over gerept. En Biden herhaalt het nog maar eens: “ elke door de overheid gefinancierde school - dat is zo ongeveer elke middelbare school (RM) - moet biologische jongens die zichzelf als meisje identificeren, toestaan met een meisjesteam mee te spelen”.
Ondertussen heeft deze dwaasheid ook toegeslagen bij online-Videoplatform Disney. Klassiekers als Aristocats en Peter Pan zijn op de zwarte lijst gezet. Ze zouden racistisch zijn. Men denkt erover om er een waarschuwing aan toe te voegen “dat deze films achterhaalde en/of negatieve beeldvorming van personen en culturen bevatten”. Peter Pan zou karikaturale beeldvorming van indianen bevatten. En de Aristicats spreken met Aziatische accenten, wat kennelijk stigmatiserend is. Overigens, dat een ‘zwarte lijst’ op zich ook racistisch is, heeft men kennelijk niet in de gaten.
En dan hebben we nog de universiteit van York (UK) die de bekende beeltenissen van de drie aapjes (ik zie niks, ik hoor niks en ik zeg niks) van haar website heeft gehaald. Ook dat zou racistisch zijn. Voor wie of wat wist men eigenlijk niet, maar “het zou kunnen zijn dat iemand zich er door beledigd kan voelen”.
Wanneer houdt deze onzin een keer op? Waar is dat jongetje dat roept dat de keizer helemaal geen kleren aanheeft, maar in zijn blootje rondloopt? Wat is er gebeurd dat tot deze massale hersenverweking heeft geleid. Waarom vinden wij het goed dat onze kinderen thuiskomen met deze onzin. Want onzin is het!