De Kerk van Christus is niet gegroeid door verovering, maar door aanvaarding. Jezus gebruikt een herkenbaar voorbeeld uit de natuur om ons deze prachtige waarheid te vertellen. Het mosterdzaadje valt in de aarde en dan gebeurt er iets wonderlijks. Een paar centimeter onder het aardoppervlak wordt nieuw leven verwelkomd, bewaakt en uiteindelijk gebaard. Als het zaadje eenmaal in de aarde gevallen is, kan niemand er meer iets aan doen. De boer met al zijn studies en ervaring kan niets anders doen dan wachten. Hij gaat rusten en vertrouwt erop dat de schepping zijn werk doet. Natuurlijk, de boer weet waar en hoe hij moet zaaien, hoe hij de grond tevoren heeft moeten bewerken, maar hoe het leven vervolgens tot stand komt, dat is hem onbekend. Het is een mysterie, zoals elk leven dat is. Is een baby in de moederschoot geen mysterie? Wat kan een vrouw anders doen dan het verwelkomen en gedurende de negen maanden die de natuur haar voorschrijft bewaren. Wie kan er zich op beroemen een kind ter wereld te brengen? Alleen een dwaas! De echtparen die worstelen en rouwen over onbegrepen onvruchtbaarheid weten dit maar al te goed.
Met verbijstering keek ik eind december naar een juichende menigte vrouwen in Argentinie, dolgelukkig als zij waren dat zij nu het recht hebben hun eigen kind in hun eigen moederschoot te doden. Nee, zo werd het niet gezegd. Ze hadden het over "seksuele en reproductieve rechten", over "vrouwenrechten".
In Polen meende onlangs de regering het ongeboren kind te moeten beschermen. Daar zag je vervolgens een woedende menigte vrouwen op straat die eisten dat zij zelf mochten bepalen of zij hun kind in leven wilden houden. Nee, ook daar noemden ze het anders: ze eisten hun recht op om baas te zijn in eigen buik.
Nu gun ik het een ieder om dwaze rechten op te eisen voor zichzelf. Als je graag jezelf wilt verminken - je laat bijvoorbeeld gezonde geslachtsorganen verwijderen - nou ja, ga je gang. Spijt volgt vanzelf. Dat is namelijk altijd zo als je tegen de natuur ingaat. Maar als het gaat om andermans leven, dan wordt het een andere kwestie. Ik kan geen enkele reden bedenken die mij het recht geeft over andermans leven te beslissen. Baas in eigen buik? Ik heb het over het baasje dat zich daar in de buik bevindt. Dat is iemand anders.
Het is veelzeggend dat we nooit beelden mogen vertonen hoe een abortus eigenlijk uitgevoerd wordt. Het is te gruwelijk voor woorden, maar ik zeg het toch maar even. Van een levende baby worden een voor een armpjes en beentjes van de romp gerukt. En het hoofdje. Soms 'mislukt' een abortus en komt het kind als geheel - en levend - ter wereld. Dan is er een probleem. Doorgaans wordt het kind dan alsnog gedood. Dat wil zeggen, men laat het kind onverzorgd liggen totdat het dood gaat. Er is al eens een kind uit de medische afvalbak gehaald door een verpleegster. Het jongetje leefde nog. Ze heeft het kind maar mee naar huis genomen. Het kind is gezond en wel opgegroeid. Die verpleegster heeft zich nooit meer in de kliniek laten zien. Het ziekenhuis betichtte haar van diefstal. Van afval. Ja, hoe blind kun je zijn.
Je ziet wel eens beelden die misstanden in een abattoir onthullen. Zoals bijvoorbeeld in Tielt (Belgie). Volgens de berichten werden de varkens "geschopt, geslagen en aan hun oren getrokken". We zijn blij met dergelijke onthullingen, zodat er iets aan gedaan kan worden. Het slachthuis is kort daarna gesloten. Het laat zich raden waarom abortusvoorstanders woedend zijn als er beelden van een abortus naar buiten komen. Het is te gruwelijk voor woorden. Is het niet vreemd dat men rechten opeist die een praktijk moeten rechtvaardigen die het daglicht niet verdragen. Mgr. de Jong stuurde eens plastic beeldjes van een foetus op ware grootte naar kamerleden. Uiteraard kon dat op verontwaardiging rekenen. Maar waarom eigenlijk. Zo ziet een kindje er nu eenmaal uit na twaalf weken. Zou het probleem zijn dat het verdacht veel op een kind leek, in plaats van op een klompje cellen?
President Biden schijnt een fatsoenlijk man te zijn. Zo komt hij inderdaad over. Maar wat heb ik daaraan als een van zijn allereerste presidentiele daden is het legaal verruimen van deze slachtpartijen. Natuurlijk gebruikte hij er heel andere woorden voor: "To support women's and girls' sexual and reproductive health and rights in the United States, as well as globally". Bob Dylan had weer eens gelijk: The enemy I see Sears the cloak of decency” (Slow Train Coming).
Dear uncle Joe, next time, before signing anything concerning unborn children, take a look at footage showing what is going on and show that you really are a decent man.
+Rob Mutsaerts