Toen onze kardinaal Eijk, die ik ongelooflijk hoog heb, de Paus voor het eerst beschuldigde van ernstige dwalingen, en daarna mgr. Mutsaers hem ronduit ‘ketter’ noemde, suste ik mezelf nog met: dat zal allemaal wel meevallen, dit is spitsvondige theologische haarkloverij, letterlijk over theologische voetnoten. Zijn compassie met vluchtelingen (Lampadusa) is hartverwarmend, laat de Paus de vensters maar wijd openzetten...
Een paar jaar later ben ik erop
teruggekomen. Eijk en Mutsaers hebben gewoon gelijk. Ik
Klein dingetje, maar BAM! weg basisvertrouwen. En dan pas ga je lezen. Zo werkt het blijkbaar. Dat lezen blijkt dan overigens allesbehalve makkelijk. Van de vier dingen die paus Franciscus zegt zijn er namelijk drie prachtig, en in overeenstemming met de leer van de kerk (‘mijn’ kerk, die van PVI, JPII en BXVI) en één daarmee in strijd. En dan komt het kwalijkste van al: de grote verwarring die daardoor ontstaat, houdt Franciscus in stand.
Franciscus leert dat er geen fundamenteel maar een gradueel onderscheid is in de morele zwaarte tussen abortus en sociale ethische kwesties. Abortus zou een wetenschappelijk probleem zijn en geen religieus probleem5). Hoe anders dan Moeder Teresa en JP-II ons leerden! Dit is gewoon in strijd met de kern van Evangelium Vitae, het geestelijk testament van JP-II, en met Veritatis Splendor, waarin abortus een intrinsiek kwaad genoemd wordt.
En dan de kleine signalen: hij heeft ingegrepen in de Pauselijke Academie voor het leven, geesteskind van JP-II en Jerome Lejeune, de statuten herschreven, ‘ecologie’ toegevoegd. Er volgen onbegrijpelijke benoemingen, zoals van prof Nigel Biggar die uitgesproken pro-abortus is. Hij geeft pauselijke onderscheidingeni aan abortus-propagandisten zoals aborteur en politica Emma Boninio en onze eigen Liliane Ploumen, de oprichtster van ‘She Decides Abortion Rights’.) Naast alle mooie en radicale zaken die hij ook tegen abortus heeft gezegd (de 3 van de 4), blijft dit hangen.
In Laudato Si komt werkelijk álle onrecht
langs, behalve de bescherming van het ongeboren kind. En die keer dat het dan
wordt genoemd, staat het er relativistisch, geheel in strijd met de absolute
opvatting uit Veritatis splendor: 'Daar alles in relatie staat, is de
verdediging van de natuur evenmin verenigbaar met de rechtvaardiging van
abortus'. Veritatis Splendor leert ons nu juist dat abortus een intrinsiek
kwaad is, onafhankelijk van omstandigheden en motieven. Ecologische schade
berokkenen is dat fundamenteel niet, onder omstandigheden
En in Fratelli Tutti wordt alleen gedwongen abortus na misbruik genoemd, de 99% vrijwillige abortussen zijn niet de moeite van het noemen waard, terwijl het toch om 60 miljoen ‘fratelli’ van ons zijn, die in de moederschoot, in 95% van de gevallen op sociale indicatie, worden gedood.
Zijn promotie van het coronavaccin – ook
die waarvoor de cellijnen van geaborteerde kinderen gebruikt zijn - past
precies in dit rijtje. Waar het Vaticaan katholieken met gewetensbezwaren
eerder nog steunde (mits geen ‘schoon’ alternatief is, mits om zwaarwegende redenen, mits met kenbaar
gemaakt gewetensbezwaar
En dan, over zijn motto fratelli tutti: wij zijn niet allen broeders. Ja, in Adam, via de natuur. Het was Christus die ons het 'Mijn Vader en uw vader' gaf en ons zo letterlijk verbroederde, dus via de bovennatuur, door het geloof. 'Allen broeders' hier en nu, in dit leven, is een idee van de Franse Revolutie.
Bij de onrechten "mensenhandel, orgaanhandel, seksuele exploitatie, slavernij, prostitutie, drugshandel, wapenhandel, terrorisme, georganiseerde misdaad”, wordt in Fratelli Tutti niet alleen abortus niet genoemd. Ook geen halt aan de ‘cultuur van de dood’ (Evangelium Vitae), geen afkeuring van de gender- en homo-ideologie, geen pleidooi voor het gezin als kleinste broederschapscel. Dat alles maakt het een totale politiekcorrecte horizontalistische boodschap die volkomen a-profetisch is. Groen Links die Laudati Si-roadshows houdt: stemt het niet tot nadenken welke medestanders we kregen?
De vraag is of de broederschapsgedachte van
Franciscus überhaupt strookt met de katholieke leer (pro multis is niet ‘voor allen’).
Het RK geloof is niet uitsluitend verbindend, nooit geweest; het was altijd ook
scheidend. Paus Franciscus predikt hier alverzoening. Hij propageert liefde
zonder oordeel, offer of rechtvaardigheid, en dus zonder waarheid. Amoris
Laetitia 297: ‘Niemand
Paus Franciscus heeft in de film van Jevgeni Afinejevski gepleit voor samenlevingscontracten en recht op gezinsvorming voor homofiele personen. "Niets nieuws", was de boodschap, daar pleitte hij als bisschop in Argentinië vroeger ook al voor.
Dan denk je: zou het? nou, dat gaat dan wel verduidelijkt worden...
Het duurde even, maar het Vaticaan bevestigde: hij pleitte alleen voor juridische waarborgen voor standvastige relaties tussen partners van hetzelfde geslacht. En tegelijkertijd: “met zijn uitspraak over de erkenning van relaties van partners van hetzelfde geslacht niet de bedoeling heeft gehad om de kerkelijke leer over homoseksualiteit te veranderen. De uitspraken van de paus slaan uitsluitend op de burgerlijke registratie van partnerschappen tussen personen van hetzelfde geslacht.” Dat deze twee zinnen schaamteloos met elkaar in strijd zijn, werd verder niet toegelicht. En de gelovigen blijven weer in verwarring achter. Nog geheel los van het ethische (en theologische) vraagstuk rondom ‘homoseksualiteit’, is dit de eerste keer in de geschiedenis is dat überhaupt seksualiteit buiten het huwelijk wordt gelegitimeerd, dáárover geeft Franciscus dan weer wel duidelijkheid.
Franciscus heeft moeder Aarde meermaals benoemd als een entiteit waartegen je kunt zondigen. Welnu, tegen je naaste, een mens kun je zondigen, dat is een moreel subject. Een dier of boom is dat niet. Het milieu verpesten en dierenmishandeling is onder omstandigheden wel zondig (Franciscus wil het begrip ‘ecologische zonde introduceren), maar: je zondigt niet tegen het dier of tegen de aarde, maar tegen je eigen menselijke waardigheid (en vroeger bij dierenmishandeling: tegen de mannelijke eer), tegen je naaste die ervan afhankelijk is en zo tegen de Schepper.
En dan die gruwelijke Pachamama-kwestie. Pachamama is gewoon Gaia, Moeder Aarde, een afgod. Nog steeds offeren Bolivianen en Brazilianen grote hoeveelheden gedroogde lamafoetussen aan haar (heel internet staat er vol meei, op enorme schaal worden lama’s geaborteerd voor al deze pachamama-offerrituelen). Pachamama is een naakte zwangere vrouw die als Moeder Aarde wordt vereerd. Franciscus heeft het beeld binnengehaald in de Sint Pieter, noemde ‘haar’ bij haar naam, heeft ervoor gebeden en het gezegend. Volgens mij bestaat daar maar één woord voor: afgoderij. Nota bene het pauselijk hoofdaltaar werd ontwijd door het plaatsen van de Pachamamaschaal met aarde (dat hoort bij die verering) op het altaar in de Sint Pieter. Zou het misschien kunnen zijn dat dit een gruwel is voor God? De eerste keer in de geschiedenis van de kerk, een afgodsbeeld op het altaar van Christus in de kerk van Petrus, een ten hemel schreiende blasfemie? Kan dat?
En nee, het gaat hier niet om het inculturaliseren zoals bij de missionarissen. Het gaat hier niet om aansluiting zoeken bij hun context (zoals Paulus op de Areopagus) met de missionaire intentie tot ombuigen. Nee, het gaat hier om het bewust en actief importeren van verre, van niets minder dan afgoderij op de meest sacrale plek die de Rooms-katholieke kerk überhaupt kent. Weloverwogen het gewijde Altaar bij het Graf van Petrus zelf verontreinigen. Volgens mij kan je dit nauwelijks overschatten. Het gaat ook niet om een of ander obscuur cultureel bijgebruik, het gaat hier om de Gaiaverering zelve. Dat is niet onschuldig of een nevenverschijnsel, het is precies het gif dat nu in de ‘verlichte’ ecologisch geïnspireerde Christelijke wereld nu overspoelt. (En nee, ik ben geen klimaatscepticus).
En hoe herdenken we dit vervolgens? Er wordt door het Vaticaan een 10 euro muntstuk geslagen (je kunt het kopen) met daarop een zwangere vrouw met in haar buik .......: planeet Aarde! Daar waar de H. Maagd behoort te staan; daar waar het zo bedreigde ongeboren kind moet worden afgebeeld, vereren we de Planeet.
Word wakker, respectabele Laudato Si-fans! Word wakker, jullie, die van de vier teksten van Franciscus alleen die drie mooie tot je neemt, Word wakker, jullie die de totale verwarring niet deert, liefst in slaap gesust blijft met de pil van de consensus, in de illusie van een geloof zonder scherpe kanten, een van de waarheid geamputeerd broederschapsconcept, van liefde zonder offer, zonder oordeel, zonder lijden. Word wakker, jullie die je verheugt dat Groen Links je na al die misbruik-ellende opeens ziet staan. Wakker, waarom? Omdat je nu eenmaal geen steun/bemoediging behoeft van broers als je gesuikerde liefde wilt brengen, maar des te meer als je zoutend zout wilt brengen, dán heb je steun, bemoediging nodig, van wakkere broers.
Héél voorzichtigjes heb ik wat mensen gesproken, meestal was dat nav de boude uitspraken van Mgr. Mutsaers. En elke keer weer was de reactie op de man, nooit op de bal. ‘Niet verbindend’, ‘te schismatiek’, ‘gearriveerd’, ‘te polemisch’, ‘te Lefebvre’, ‘te orthodox’, ‘tridentijns’, etc. Ik nodig echt uit tot reageren ‘op de inhoud’: want wáár, o waar vlieg ik uit de bocht? Wat zei de paus eigenlijk heel anders? Waar baseer ik me op dubieuze bron? Als ik zaken verkeerd zie, is dit immers niet niks en word ik graag door mijn omgeving gecorrigeerd. Daarom verspreid ik dit ook alleen binnen een kleine kring van intimi en hang niets aan de grote klok.
Maar als ik het scherp zie, moeten we leven met een dwalende Paus die de onoprechtheid en de verwarring “viert”. Terwijl het Petrusambt nu juist draait om het ongeschonden doorgeven van het geloofsgoed, schendt Franciscus dit. Nee, dat maakt hem niet minder ‘paus’, of ‘Heilige Vader’. Zijn ambt blijft heilig, hij spreekt als persoon, niet als H. Leergezag. Thomas More legde daarvan getuigenis af, die gaf zijn leven ondanks de slappe, zwalkende paus van zijn tijd. Of die trouwens ook dwalende was, weet ik niet, moet ik nog eens nalezen.
La Salette, Fatima, Leo XIII en JPII. Jaar in jaar uit hoorden we samen dit soort - toen nog totaal onbegrijpelijke - profetische woorden tot vervelens toe aan. En nu doet zich iets voor waarbij je zegt van ‘joh, dit zou toch niet ... ‘, en je bent een hinderlijke traditionalist dat je erover begint.
Maar dan Kardinaal Eijk. Wat zou hem in hemelsnaam hebben bewogen toen hij in een interview de volgende zo heftige uitlatingen deed?: als ik zie hoe de opvolger van Petrus faalt in het doorgeven van het geloof, ontkom ik niet te denken aan 675 Katholieke Catechismus: <Voorafgaand aan de komst van Christus moet de Kerk een laatste beproeving doorstaan die het geloof van talrijke gelovigen zal doen wankelen. De vervolging waarmee haar pelgrimstocht op aarde vergezeld gaat, zal het "mysterie van de ongerechtigheid" onthullen in de vorm van een godsdienstig bedrog dat de mensen een schijnoplossing biedt voor hun problemen. De prijs die zij daarvoor betalen is dat zij afvallen van de waarheid>”.
Kardinaal Eijk en mgr. Mutsaers, ik dank jullie heel hartelijk voor het zetten van de wekker!
Een bezorgde vader van een kinderrijk katholiek gezin