Dit jaar
verscheen “De Onzichtbare Maat” van Andreas Kinneging. Kinneging observeert de
moderne tijd en concludeert dat mateloosheid hèt kenmerk van onze tijd is. Het
is de tijd dat men tot de conclusie is gekomen dat waarheid niet bestaat en dus
alles relatief is, en men zich volledig stort op het bevredigen van begeertes.
Meer rest ons immers niet. De Europese traditie die teruggaat op Athene,
Jeruzalem en Rome denkt daar geheel anders over: daar heeft men oog voor de
objectieve werkelijkheid om vervolgens daarin de juiste maat te vinden. Met het
teloorgaan van de objectieve waarheid is ook de redelijkheid teloorgegaan en
eveneens goed en kwaad. Dit is de ideologie die de moderne wereld domineert
sinds de Verlichting en de Romantiek die hun heil zoeken in eindeloze
bevrediging van begeertes en eindeloos navelstaren met als gevolg dat een mens
niet meer weet waar hij het zoeken moet. Kinneging stoft de Europese traditie
af om de juiste maat te herontdekken. En dat doet hij met verve.
Eveneens dit
jaar verscheen “America on Trial” van Robert Reilly. Wat mij betreft eveneens
verplichte literatuur. Het behandelt dezelfde thematiek als Kinnegings “De
Onzichtbare Maat”. Reilly laat zien dat de idee van de menselijke vrijheid
specifieke historische wortels heeft: Athene, Jeruzalem en Rome.
1. De oude
Griekse Filosofie die ervan uitgaat dat het universum niet een kwestie is van
toeval, maar van betekenis, een betekenis die door middel van de ratio gekend
kan worden.
2. De Joodse
openbaring leert ons dat het universum geschapen is door een persoonlijke God
die begaan is met zijn schepping. De mens is uitgerust met rede waarmee hij
door rationeel te denken over Gods Woord en Daden Gods almacht en goedheid kan
leren kennen.
3. Het
christendom leert ons dat God mens geworden is die ons kenbaar heeft gemaakt
dat elk mens is geschapen naar Gods beeld en gelijkenis en derhalve respect en
bescherming verdient.
De synthese
van deze drie elementen - Athene, Jeruzalem en Rome - vormt het fundament van
vrijheid en van democratie. De oorsprong daarvan ligt niet bij de Verlichting,
maar in de Middeleeuwen. Daar komen we voor het eerst de notie tegen van
christenen zoals Thomas van Aquino, van de beschermwaardigheid van iedere mens
als fundamenteel recht. Degenen die zich gedragen als tirannen verliezen hun
legitimiteit.
Robert Reilly
komt tot dezelfde conclusie als Kinneging: deze visie werd omvergeworpen door het
nominalisme van William Ockham. Ockham beweerde dat woorden slechts woorden
zijn zonder enige transcendente betekenis. Volgens Plato en Thomas van Aquino
is een roos pas een roos als het beantwoordt aan de essentie van roos. Hoewel
deze essentie een abstractie is, is het wel een objectief gegeven, een
realiteit. Beantwoordt een bepaalde bloem hier niet aan, dan kan men het ook
geen roos noemen. Zo zijn er ook objectieve criteria voor goed en kwaad. Ockham
bestrijdt dit. Volgens hem zijn het slechts woorden (nomen). Als ik vind dat
iets een roos is, dan is het een roos. Als ik vind dat iets goed is, dan is het
goed. Sinds het modernisme deze opvatting omarmd heeft - te beginnen bij Hobbes
- hebben we geen antwoorden meer op de grote vragen. Iedereen is zijn eigen
godje geworden die zelf wel bepaalt wat goed is en wat niet.
Reilly toont
overtuigend aan dat de afwijzing van de synthese van geloof en verstand - Fides
et Ratio - tot nieuwe vormen van tirannie leidt . Als goed en kwaad geen
gedeelde waarden meer zijn kun je ook geen deugden meer als zodanig benoemen en
is willekeur de nieuwe maatstaf. Niets heeft meer betekenis, niets heeft een
doel. Geen enkel woord heeft nog een vaste betekenis dat een reflectie is van
een eeuwige waarheid.
Lange tijd
bepaalde de natuur of je een jongen of een meisje was. Nu bepaal je dat zelf.
Een jongen met alle eigenschappen die een jongen tot jongen maakt, kan nu
gerust beweren dat hij een meisje is en kan dus eisen dat hij/zij na de gymles
bij de meisjes mag gaan douchen. ‘Jongen’ is niet langer een specifiek wezen,
maar gewoon een woord dat je kunt invullen zoals je dat zelf wilt. Als je vindt
dat je een hond bent, mag je waarschijnlijk bij de rechter toegang tot een
hondenasiel claimen. Ik sluit niks meer uit. Als woorden niet meer verwijzen
naar een bepaalde waarheid is alles mogelijk.
Of eigenlijk
niks meer. Het wordt ons nogal tyranniek opgedrongen. Kinderen in de
moederschoot zijn sindsdien vogelvrij. Je noemt het gewoon geen ‘kind’, maar
‘weefsel’. Ja, dat laat zich gemakkelijk verwijderen zonder enig moreel
dilemma. Een kind heeft rechten; weefsel niet. Vul het in als weefsel en je
hebt geen last meer van een kind met rechten.
Vorige week
(15 juni) deed het hoogste Amerikaanse gerechtshof uitspraak in een ontslagkwestie.
Het woord ‘geslacht’ werd hier ontkoppeld van zijn natuurlijke betekenis en
biologische functie en werd geherdefinieerd op een dusdanige manier dat het tot
de gewenste uitkomst leidde. Het Hof bepaalde dat de Civil Rights Act geen
discriminatie toestaat tegen homoseksuelen en transgenders “omdat in die wet
het woord ‘geslacht’ voorkomt”. Ja, het staat er echt!
Het is al erg
genoeg dat er ooit een wet voor nodig was om slavernij af te schaffen. De dwaze
gedachte dat een bepaalde huidskleur een vereiste was om een mens tot mens te
kunnen bestempelen is ook een soort nominalisme. Inmiddels lijkt wel zo
ongeveer het tegenovergestelde het geval: in Amerika heeft nu zo ongeveer
iedereen een beschermde status, uitgezonderd blanke mannen. Oh ja, en christenen.
Want reken maar dat de vrijheid van godsdienst onder druk komt te staan. Zullen
rechters nog toestaan dat de Kerk haar katholieke moraal blijft prediken? Dat
is niet meer zeker na deze uitspraak. Wat te denken van het priesterambt dat
uitsluitend openstaat voor mannen. Moeten wij vrouwen toelaten die menen man te
zijn? Uiteraard niet. Maar ik sluit niet uit dat er rechters zijn die daar
anders over denken.
Maar daar
blijft het niet bij. Sportkoepels kunnen het onderscheid tussen mannen en
vrouwen niet meer handhaven. Dus op Wimbledon nog maar één toernooi van mannen
en vrouwen gezamenlijk. Kleedkamers voor dames moeten ook toegankelijk zijn
voor mannen die menen vrouw te zijn. Katholieke scholen zijn natuurlijk ook
kansloos, want ja, daar leren ze dat de natuur het geslacht bepaalt. Ik voorzie
ook problemen voor de Rooie Vrouwenorganisatie van de PVDA. Dit allemaal als
gevolg van deze dwaze uitspraak van het Hooggerechtshof. Want het blijft niet
bij Amerika.
Vroeger had
de Katholieke Kerk een Index waarop verboden boeken stonden. Degenen die
zichzelf vrije geesten noemden spraken daar schande van. Inmiddels pleiten
diezelfde vrije geesten voor een Index van verboden standbeelden (Stalin mag
nog net, de rest is kwestieus), een Index van verboden ideeën (vraagtekens
plaatsen bij het ‘homohuwelijk’ komt je op een Berufsverbot te staan), verboden
kritiek (Johan Derksen mag geen kritiek hebben op een rapper die oproept tot
geweld tegen zwarte Piet), verboden sprekers (Jordan Peterson), verboden films
(Unplanned, Planet of Humans), verboden Twitterberichten (schurk Trump) en
verboden boeken (Sjors en Sjimmie). Het
is de nieuwe tirannie. Hoewel woorden maar woorden zijn zonder vaste betekenis,
eist men wel het alleenrecht op te bepalen wat fout is en wat niet.
Mag je iemand
dreigen hem in zijn gezicht te trappen als je hem tegenkomt? Mag je iemand een
kind van een “hoerenmoeder” noemen? Kennelijk wel. Rapper Akwasi deed dat
tijdens een anti-racismebetoging. Het doel heiligt kennelijk de middelen:
zwarte Piet (meestal brave huisvaders en scholieren) is slecht, dus die mag je
in zijn gezicht trappen en uitschelden voor hoerenzoon. Mag je daar kritiek op
hebben? Kennelijk niet. Mag je een grapje maken over deze Akwasi? Dat ook al
niet, want dan ben je een racist. Johan Derksen is een van de weinige mensen
die niet meegaan met de politiek correcte maffia die zich beroept op
tolerantie, maar grenzeloos intolerant is voor een ieder die hen durft tegen te
spreken. Is Derksen een racist? Nee. Kijk het gewraakte fragment nog maar eens
terug op YouTube. Hij is een van de weinigen die nog opkomt voor de vrijheid
van meningsuiting, überhaupt voor vrijheid. Dit laatste is namelijk in het
geding. Je mag bepaalde meningen niet meer ventileren. Er zijn er maar weinig
die hem openlijk steunen. Gilette die sponsoring van het programma stopt. Nou,
heldhaftig hoor. Dat is de nieuwe tirannie van deze tijd. Atheïst Derksen zit
niet te wachten op support van een bisschop, maar ik zeg het toch maar: Johan
verdient een standbeeld. Ik weet nog wel een geschikt plekje. Er is zojuist een
sokkel vrijgekomen....